paper plane | chensung

Øne

"Chenle-yah, ebesin!"

"Hey, bu haksızlık!"

5 yaşındaki çocuk sağındaki ağacın hemen dibine oturup karşısında ona kocaman gülümseyen arkadaşına baktı. Dizlerini kendine çekti, yanaklarını şişirip ellerini yanaklarına koydu.

"Omo, Chenle ne kadar şirinsin!"

Kumral saçlı ve kısa olan çocuk Chenle'nun yanaklarını sıkmaya başladı. Chenle acıya isyan edercesine inledi.

"Jisung onlar benim yanaklarım! Mochi değil! Canım yanıyor!"

Kumral saçlı çocuk onu dinlemeden yanaklarını sıkmaya devam etti.

"Aww bizim Lele'muz çok şirin!"

Chenle canı acıdığı için Jisung'u hafifçe itip sendelemesine sebep oldu.

"Sana canım acıyor dedim!"

Jisung dudaklarını büzüp Chenle'nun yanına oturdu. Bedenini ona döndürüp Chenle'nun eliyle oynamaya başladı.

"Üzgünüm..."

Chenle hafifçe kıkırdadı.

"Özür dilemene gerek yok Sung."

Jisung dudaklarını birbirine bastırıp kafasını hafifçe yana çevirdi. Birkaç saniye sonra tekrar önüne dönüp boştaki eliyle Chenle'nun yanaklarını okşadı.

"Acıyorlar mı?"

Chenle kocaman gülümseyip kafasını sağa sola salladı. Bunun üzerine Jisung işaret parmağını çok hafif bir şekilde Chenle'nun yumuşacık yanağına bastırdı.

"Emin misin?"

"Eminim Sung." Jisung inanmamıştı. Sonuçta 4 yaşında bir çocuk kendi istediğine inanır sadece. Ve o Chenle'nun canının yandığını düşünüyordu.

Jisung'un gözleri bir anda aklına gelen fikirle aydınlandı. Ne zaman bir yeri acısa annesi hep acıyan yerini öperdi ve Jisung acıyı daha fazla hissetmezdi. Belki Chenle'nun yanağını öperse acısı geçerdi!

Chenle dalıp gitmiş olan çocuğa meraklı bir ifadeyle bakıyordu.

"Jisung, iyi misin–"

Jisung minik dudaklarıyla Chenle'nun yanağına sulu bir öpücük bırakıp geri çekildi. Chenle'yu ifadesizce görünce korkudan kalbi küt küt atmıştı. Chenle'nun acısı dinmeyip artmış mıydı? Neyse ki çok geçmeden Chenle yunus kahkahasını patlatmıştı. Jisung da rahatlamanın verdiği etkiyle birlikte katıla katıla gülmeye başladı. İkili bir süre güldükten sonra Chenle derin nefesler aldı ve çimenlere uzandı. Tabii Jisung da peşinden.

"Chenle şu buluta bak! Tıpkı kalp gibi! Ah ve şu da koyuna benziyor! Sağdakine bak, pamuk şeker gibi!"

Chenle bütün bulutların aslında aynı şekle sahip olduğunun farkındaydı ama küçük çocuğu bozmak istemedi. Sadece hafifçe kıkırdadı.

"Haklısın Sungie. Çok benziyorlar."

Evet selamlar! Bu fic benim tam 3 sene önce yazmış olduğum bir fic bu yüzden dürüst olmak gerekirse kendisini sevdiğimi söyleyemem... Diğer ficlerimle kıyaslama yapmadan ve beklentilerinizi çok yükseltmeden okursanız sevinirim!
Her fikirde olduğu gibi bu ficte de bir sorun çıkmadığı sürece her gün aynı saatte bölüm gelecek. İyi okumalar <3