CHAPTER TEN

20 2 7
                                    


MAG-UUMAGA na ngunit hindi parin dalawin ng antok si Zain, sapagkat patuloy siyang ginagambala ng mga samo't saring kaisipan. Nababahala na siya sa mga nangyayari sa mga kapatid.

Dahil na rin sa may kakayahan siyang makakita ng nakalipas na at hinaharap, mula sa kanyang inhibisyon. Katulad nalang ng mga nagaganap kina Halls at Oreo.

Napakuyom siya ng kamao, habang nag-uumigting ang baga na nanatili lamang siyang nakatanaw mula sa labas ng bintana kung saan, kitang-kita niya ang pag-ahon ng haring araw sa silangan.

Masasalamin sa maamong mukha ng binata ang labis na kalungkutan sa palalang crisis sa kanilang magkakapatid.

Masakit na wala na talaga yata silang pag-asang makatakas sa idinikta ng tadhana sa kapalaran nilang magkakapatid.

Na kahit bali-baliktarin ang mundong kanilang ginagalawan ngayon ay wala ng mababago pa sa mangyayari. Kung maari lang sana na balikatin nalang niya ang lahat ng pasakit na naibahid sa kanila, ayos lang na siya nalang.... siya nalang ang magsakripisyo.

Biglang sumungaw sa mapanglaw na mata ni Zain ang imahe ng mga magulang noong nabubuhay pa ang mga ito. Kung saan sa bawat araw na lumilipas sa buhay ng binata ay tila patak ng ulan naman na dumaloy lamang ang mga masaya at malungkot na alaalang muling nagsisilimbayan sa kanyang gunita.

Kahit paano'y naranasan ng kanilang magulang na mahalin ang isa' t isa ng lubos. Hanggang sa tuluyan kuhanin ito ng mga nilalang na patuloy na tumutugis sa kanilang lahi.

Mapait siyang napangiti, nakikinita na niyang pagdating ng unang eklipse'y ang pagbawi ng lahat ng mayroon sila ng mga kapatid na maski ang mga walang pintig na puso nila'y tuluyang titigas at madudurog.

Napatigil sa paglilimayon ang isip ng binata nang maramdaman niya ang presensiya ni Eleezhia sa silid na kanyang kinaroroonan.

Naglakad ito palapit sa kanyang kinatatayuan, hanggang sa tuluyan nasinagan ang balat nito ng sinag ng araw na nakatanglaw sa bintanang nakasarado.

"Hindi ka na naman natulog Zain."pahayag ng dalaga. Hindi agad nakasagot ang binata, nanatili pa rin ang pansin nito mula sa labas.

Ngunit makaraan ang ilang sandali, nasumpungan nalang niya ang sarili na kinakausap si Eleezhia.

"Hindi ko alam kung may karapatan akong magtanong sa iyo Eleezhia sa bagay na may kaugnayan sa nakaraan. Pero napagisip-isip ko... iilang araw na lang ay magaganap na ang eklipse, siguro naman m-may karapatan akong malaman ang lahat n-ng tungkol sa ... hmmmm sa ating naging nakaraan?"napuno ng pag-aasam ang nasa tinig ng binata.

Unti-unting ibinalik ni Eleezhia ang mga mata sa katabi, ramdam niya mula sa titig ng binata ang pagtatanong.

Sa sandaling iyon, mataman na nag-isip ito. Isang pagbuntong-hininga muna ang ginawa ng dalaga.

Makakaya na ba niyang sabihin ang lahat-lahat dito? Dahil kahit sabihin niya ang lahat wala ng mababago pa...

Sa ikalawang pagkakataon naramdaman muli ni Eleezhia ang pait na naramdaman niya dati noong unang panahon sa mundo ng Acerria. Kung saan sa unang pagkakataon sa buhay niya'y naranasan niya ang saya at pait na dulot ng pag-ibig---- na hindi nararapat sa katulad niyang banal.

"Zain nakahanda ka ba sakali sa mga maririnig mo?"malumanay na bigkas ni Eleezhia rito.

"Nakahanda ako zhia, katulad ng pagiging handa ko sa mangyayari sa akin sa darating na eklepsi..."nakangiti ito ngunit hindi umabot ang kislap niyon sa mga mata ng binata.

Iniwasan ni Eleezhia ang mga titig ng binata. Katulad pa rin ito ng dati, tila may binubuhay na kung ano man ito sa kanyang kaloob-looban na hindi dapat.

BREAK THE WORLD (LID) COMPLETED Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon