Yalnız

1. Bölüm

    Yetimhaneden elimde gitarımla çıktım.Kapüşonumu(kesin yanlış yazdım aq) kafama geçirdim,başımı yere eğdim ve sahne aldığım kafeye doğru yola çıktım.Sahne aldığım kafede ilk önce kendi hayatımdan da örnekler vererek duygusal konuşmalar yapıyordum,sonra ise şarkımı söylüyordum.Patronum da,beni dinleyen müşterilerde bu durumdan gayet memnun gözüküyordu.Kafenin önüne geldiğimde içeri doğru adımladım."Akın,hoşgeldin" Kafamı sesin geldiği yöne çevirdiğimde boyattığı sarı saçlarını at kuyruğu yapmış Rüya abla,bana karamel rengi gözleriyle gülümseyerek bakıyordu."Hoşbuldum Rüya abla,saçlar yakışmış" dedim gülümseyerek."Sağol canım benim" Dedi ve gelip yanaklarımı sıktı.Rüya abla benim öz ablam gibiydi,bana üç yıl önce kaybettiğim abimi hatırlatıyordu.İkizlerde onu çok seviyordu.Kafamı "Bugün ne anlatıcaksın bakalım?" diye soran Ege abiye çevirdim bu sefer bakışlarımı."Her zamanki gibi işte,doğaçlama" dedim ve omuz silktim.Kafeye göz gezdirdim,yine birsürü insan vardı.Aralarında birçok kere bu kafeye gelen ve patronuma benim hakkımda çok iyi şeyler söyleyen kişiler de vardı."Akın,patron iki dakika içinde sahneye çıkmanı istiyor" dedi kasadan bize elinde telefonla bakan Cem abi.E tabi onun sesini duyan Ege abi dururmu?Hemen sevgilisinin yanına koştu ve kolunu Cem abinin omzuna attı."Hadi naş" Dedi bana başıyla sahneyi gösterirken.Bende dil çıkarttım ve sahneye doğru yürümeye başladım.Sahneye çıktım ve benim için koyulmuş sandalyeye oturdum.Mikrofonu boyuma göre ayarladıktan sonra kafeye kısa bir göz attım.Buraya ilk defa gelen insanlar şaşkın gözlerle bana bakıyordu."Sanırım buraya ilk defa gelen kişiler var" diyerek söze başladım.O sırada gözlerim insanlarda geziniyordu."Öncelikle ben Akın.On yedi yaşındayım,lise üçüncü sınıf öğrencisiyim.Ortaokuldan beri profesyonel olarak gitar çalıyorum.Yaklaşık bir yıldır bu kafede çalışıyorum" diye devam ettim sözlerime."Aslında anlatacak o kadar şey var ki,ama insan anlatmaktan değil anlaşılmamaktan yorulduğu için susmayı tercih ediyor" dediğimde bazı kişiler hayran olmuş gibi bakmaya başladı."Hayatım boyunca birilerine birşeyler anlatmaya çalıştım.Mesela içinde bulunduğum durumun dalga geçilecek birşey olmadığını,veya yetimhanede büyümenin utanılacak birşey olmadığını.Bir zaman sonra artık anlatmaktan değil anlaşılmamaktan yorulduğum için sesimi çıkartmamaya başladım.Bir gün bi çocuk bana hata olduğumu söyledi.Bende o zaman anladım bir hata olduğumu" insanlar yemek yemeyi bırakmış beni meraklı gözlerle dinliyorlardı."Bazı olaylardan sonra,birşey olursa diye odamda bulundurduğum jileti çıkartmıştım.Bileklerimi boydan boya kesmiştim.Sadece on iki yaşındaydım.O günün izlerini hâlâ bileklerimde taşıyorum" dediğimde insanların gözleri bileklerimde kaymıştı.Fakat hiçbirşey görememişlerdi çünkü insanların o izleri görmemesi için her zaman taktığım,deri parmaksız eldivenleri takmıştım."Sana neden inanalım? Kanıtın var mı?" Arka masalardan birinden gelen sesle bakışlarımı oraya çevirdim.Bir çocuk bana bakıp sırıtıyordu. "Var" dedim düz bir ses tonuyla.

Flashback (5 yıl önce...)

Koşa,koşa Yetimhaneye gidiyordu.Arkasındanda ağlamasını sağlayan kişi.Hemen odasına girdi ve kapıyı kilitledi.Diğeri dışardan kapıyı yumruklamaya başladı."Siktir git başımdan!" Bu ses duyulduktan sonra birkaç saniye kapı yumruklanmadı.Sonra ise yumruklar tekrar başladı.Akın yattığı yatağından yavaşça kalktı ve dolabına doğru ilerlemeye başladı.Dolabın çekmecelerinden birkaç tanesini açtıktan sonra,nihayet aradığı şeyi bulmuştu.Tekrar yatağının yanına gitti.Oturdu,ve elindeki jileti bileğine dayadı...Yavaş,yavaş aşağı doğru indirmeye başladı.Acıyordu yada yanıyordu,kimin umurunda? Sadece ölmeliydi.Bileğini boydan boya kesti...Sonra diğerinide...Odanın çoğu yerinde kan vardı ki kapı kırıldı.İçeri telaşlı gözlerle Oğuz girdi."Akın!" Koştu ve Akın'a sarıldı.Akın ise onu bırakması için çırpınıyordu.Sonra üstüne bulaşan kanı gördü ve gözleri Akın'ın bileklerine kaydı.Bileklerinin boydan boya kesik olduğunu gördüğünde "Nurgül abla koş,çabuk,lütfen!" Diye bağırdı.Oğuz'un gözünden bir damla yaş düştüğünde Akın "Hayır,ağlama,sen bana ne kadar kötü şeyler yapsanda senin ağlamana dayanamıyorum" Dedi.Sonrası ise karanlık.......