Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ÖNEMLİ NOT : Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.
!! DÜZENLENMİŞTİR !!
*18. Bölüm : Sınırsız Sınırlar*
"Her dağa güven olmaz."
"Vazgeçtim," kaşlarım çatılmıştı bu dengesizliğine. "Seni herkese göstermek istiyorum."
Bu ne demekti şimdi? Kapüşonlumu omuzlarımdan çıkardığında yine ona engel olmadım. Elimden tutup tekrar motora yaslandığında başımdan aşağı beni süzdü. Üstümde köprücük kemiklerini boylu boyunca gösteren siyah badim altımda da kot pantolonum vardı. Çatılan kaşlarıyla birlikte yavaş adımlarla aramızdaki iki adımlık mesafeyi kapatıp beklemediğim bir şey yaptı ve elini arkama attı.
Saçıma değen eli tokamı tutup aşağı doğru indirirken sırıtmaya devam ediyordu. Saçımdaki tokayı tamamen saçımdan çıkarıp saçlarımı özgür bıraktı. Tokayı bana vermesini beklerken bileğine taktı. Şaşkınlıktan dilim tutulmuştu o bunu devam ettirerek sağ elini saçıma daldırdı ve kulağımın arkasına sıkıştırdı. Temasından itibaren yaşam fonksiyonlarımı kaybetmişken dudaklarından ilk defa güzel bir şeyler çıktığını işiten kulaklarım söylediği kelimede nefeslerimden çalmıştı.
"Böyle daha güzel."
Bedenim kaskatı kesilirken söylediği kelimelerin her bir harfi yeni ateş böceği doğurmuştu içimde. Hepsi yeni bir Serseri için yaşama ışık tutarken ölmek isteyen hücrelerim bile kabullenmişti onları. Düşünmeseler de öyle olsa keşke...
Kalbim onu mesken tutan ateş böceklerinin artışına dayanamazken bayılsam şaşırmazdım. Bedenim yere düşmeyi kabullenmişken o elimi tuttu düşürende benim kaldıranda dercesine benimle ilerlerken getirdiği yere odaklanırsam bu anı unutabileceğimi düşündüm.
"Neresi burası?" Kafamdaki binlerce sorudan sıyrılıp dudaklarıma konan ilk soruydu. Omuzunun üstünden bana bakarken gözleriyle uyarır gibiydi. "Nereye geldiğimizi öğrenince korkup kaçmayı mı düşünüyorsun? Sen macera severdin Savcının kızı , ne oldu?" Avucumdaki elini sıkarak ona olan sinirimi göstermeye çalışırken konuştum.
"Korktuğumdan değil." Adımları yavaslarken yanına varmıştım. "Doğru seninki hep meraktandı. Nasıl unuturum?" Alay ederek öfkemi harlarken sakın kalmayı tercih ettim. Bir tartışmayı daha kaldıracak gücüm yoktu. Avucumdan kopan eli belimden yakaladığında o gözlerini arkaya verirken burnum göğsüne değiyordu. Ani hareketiyle affalladığım için kollarına tutundum refleksle. Kesin bir şey olmuştu.
"Sansar İbo'yu duydun mu hiç?" Sorusuyla birlikte başımı kaldırıp ona baktığımda başını eğip mavilerimde konaklamıştı. Zihnimi yokladım ama bu ismi daha önce duymamıştım. Yine bir lakapla yüzleşirken alışmaya başladığımı hissediyordum. "Hayır."
