" Seven Years Of Love You Owe Me " [Complete]

┨آشفتگی├

چانیول با یک گلدان گل کاغذی صورتی رنگ وارد خانه شد.سکوتی توی خانه برقرار بود.شدیدا تشنه بود پس تصمیم گرفت اول به آشپزخانه برود بعد دنبال بکهیون بگردد.

اپن را رد کرد و اولین قدم را داخل اشپزخانه گذاشت.

بکهیون که دنبال قرصی بود که از دستش افتاده بود,دوزانو روی زمین نشسته بود و کنجکاوانه دنبال قرص میگشت با دیدن قرص لبخندی زد.قرص را بین انگشتانش گرفت و بلند شد.

چانیول یکدفعه متوجه بکهیون شد که دقیقا در چندقدمیش بلند شد.گل فاصله بین هردو را پر کرده بود.

بکهیون با اولین چیزی که روبرو شد گلبرگ های استکانی صورتی رنگی بود که بویشان هرکسی را مست میکرد.نگاه بکهیون روی گل ها میچرخید

"هی گل ها رو ریختی ؟اقا؟هی اقا!! از بازوت خون میاد,تو چرا بیهوشی؟"

"گلای سرخ معنی عشق دارن,کسی که گل زرد رنگ میده بهتون نفرتش رو نشون میده و گل سفید نشونه صلح و ارامشه ..باید گل سفید هدیه بدین"

"من باعث نابودی این گلفروشی شدم اما هنوزم نمیتونم از احساساتم دست بکشم"

نگاهش را بالا آورد و به چشمان قهوه ای مقابلش خیره شد.هرازگاهی پلک میزد اما بیشتر سعی داشت به چشمان او خیره شود.چرا عاشق این مرد بود؟ چرا الان احساسی به او نداشت؟ فقط از او متشکر بود.

-ب..بکهیون..حالت خوبه؟

-گل خریدی؟

چانیول لبخند کجی زد.او حتی برای سالگرد ازدواج خودش و جه هی یا تولد او هم گل نمیخرید،واقعا چرا گل خریده بود؟ جوابی نداشت بدهد.بدون اینکه بداند یک قانون از زندگیش را شکسته بود.

-آره خب ,یدفعه هوس کردم,خیلی وقت بود گل نخریده بودم

-قشنگن..

بکهیون گلدان را بین دستانش گرفت و دنبال جایی برایش گشت. چانیول نگاهش را از رانهای توپر و سفید بکهیون گرفت

-لباسات..خشک نشد؟

-نه هنوزم نم دارن! میخواستم بپوشمشون

-اینطوری ممکنه سرما بخوری

سرماخوردگی بهانه بود.اینطوری ممکن بود چانیول اختیارش را از دست بدهد

-دیروز چرا حالت بد شد؟

بکهیون لبش را گزید و سرش را پایین انداخت

-من باید بابت دست زدن به گوشی, ازت معذرت بخوام, فکر کنم همسرت بود که بخاطر مریضی دخترت زنگ زده بود

چانیول اخمی کرد

-برای چی به من زنگ زده؟مگه نمیدونه ماموریتم؟حتی نمیدونه چطوراز بچش مراقبت کنه

بکهیون زیاد متوجه حرف های چانیول نشد

- کمیسر

این لفظ کمی برای چانیول ناخوشایند بود.دیروز لفظ شیرین تری از او شنیده بود.