YA ÇAREMSEN?

//GİRİŞ//

İYİ OKUMALAR 🦋

Hayat acımasızdı, attığın yanlış adım kafana sıktığın bir kurşundan ibaretti.
Hatalar yapılan yanlışlardan doğardı. Ve sen farkında olmadan bir gün göz göze geleceğin birer kurşuna dönüştürdü.

Sokak lambalarının aydınlattığı ıssız sokaklarda yalpalayan adımlarıyla yürüyen genç adam nereye gittiğini biliyor ne yapacağını kestiremiyordu. Kulakları sadece çığlıklarla doluydu.

Acı ve katlanılmaz çığlıklar...

Gözleri yolu görecek kadar açıktı. Kalbindeki acı onu yok etmek isteyecek kadar fazlaydı ama onun tek istediği bu acının bedelini ödetmekti.
Gözlerinden aralıksız akan gözyaşları onu yere yıkmak üzereydi o ise kafasını kaldırıp yürüdüğü sokağa baktı. Bedeninin tepkileri umurunda değildi. Tek isteği onları orada bulabilmekti. Gözlerini sıkıca yumup yüzünü buruşturdu ve bir kez daha saatler önce yaşadığı anda kayboldu. Gözleri açtığında yürüdüğü ıssız yolda olduğunu fark etti. Belki saniyelik bir anın içinde kaybolmuştu ama adam bir kez daha öldüğü, kanadığı belkide yok olmak istediği zamanda hapsolmuştu.

"Söz veriyorum" dedi tıpkı bugün eşinin gözündeki yaşı silerken ettiği yemin gibi sessizce fısıldadı. "Onu sana getireceğim, hayatım üzerine yemin ederim. "Gömleğini ucuyla gözlerini sildi. "Bu sefer sözümü ve yeminimi yerine getireceğim" kuruyan dudaklarından çıkabilen son cümlelerdi bunlar. Genç adam yüzünü gökyüzüne kaldırıp derin bir nefes aldı ve ayaklarını hızlandırdı.Üzeri toz içindeydi, sanki üzerine yapışmış bir pislik gibiydi. Asla geçmeyecek geçsede lekesi kalacak bir his gibi. Bugün özenerek giydiği o beyaz üstü boyalı gömlek yerini toprak rengine bırakmış altındaki koyu renkteki pantolonu dizine kadar ıslak ve çamur içindeydi. Sadece bir kere baktı haline adam ve kısa bir iç çekti.

Gittiği yol ulaşmak istediği yere geldiğinde başını kaldırdı ve  beklediği bir görüntüyle karşılaştı ne ara ayaklarının buraya geldiğini anlayamamıştı ama buradalardı işte.

Onları bulmuştu.

Saatlerce içinde beklettiği öfke bir anda dışarı çıkmış derince ve sert bir iç çekmişti genç adam bu ona iyi gelmişti. Eli belindeki  silahına gittiğinde düşünmeden çıkarmış büyük adımlar atarak arabaya yaklaşmıştı. Arabanın önüne geldiğinde silahını havaya doğru kaldırmış ve bir el ateş etmişti. Bütün sokakta yankılanan kurşunun sesi genç adamın istediği gibi arabanın içinde oturan iki kişiyide etkilemişti. Kafalarını hafiften aşağı eğen o iki adam bu sesin nereden geldiğini görmek isteyerek tam da genç adama baktılar.

Bu onları bir iki saniyeliğine durdursa da sinir ve öfkesini doruklarda yaşayan genç adam yolcu koltuğunun oraya ilerleyerek kapıyı açmış ve kendisine atakta bulunmak üzere olan adamın ayağına bir el ateş etmişti ve yine büyük bir ses sarmıştı heryeri böylece ikinci kurşun da ateşlenmişti.

Ayağına sıkılan adam  büyük bir gürültüyle kendini dışarı atıp yüksek sesle bağırmaya başladı."Ne sikim yapıyorsun sen?" iki elini de ayağına bastıran bu adam yere oturmuş yüksek sesle küfürler ediyordu. Genç adam ise o kadar ifadesizdi ki öylece bakmakla yetindi. Burnundan soluyor terler kafasından aşağı boşaltıyordu.

Gözünü yerdeki kıvranan adamdan alıp şöför koltuğunda oturan adama dikti. Elindeki silahı kaldırıp ona doğrulttuğunda soför sadece beklemişti. Gözünü ondan ayırmadan yerdeki adama bağırdı. "NEREDE O?"

O kadar yüksek sesle bağırmıştı ki bu zamana kadar fark etmediği bir ses işitti kulağı. Bu bir ağlama sesiydi. Gözleri kısıldığında önce yerdeki arabaya yaslanmış bacağını tutana gözlerini kısarak baktı sonrada sabit bir şekilde arabada oturan adama baktı. Ağlama sesi arttıkça artıyor ve kulakta tiz bir ses bırakıyordu.Bu sesi nasıl fark edememişti.

Böylesine bir ses sadece bir kişiden çıkabilirdi. Korkmuş ağlayan küçük bir bebekten.

Bunu fark eden adam silahın kabzasını alnına yaslayıp gözlerini yumdu. Dudaklarına insanın kendisinden bile iğreneceği bir gülümseme yerleşitiğinde orada olmamalıymış gibi hissetti.Ne tuttuğu silahın ne de şu anda olduğu adamın insanıydı. Gözlerinden bir kez daha akan yaşları gömleğinin koluna sildi. Tekrar onlara döndüğünde tetikte beklediklerini fark etti.

Şoför koltuğunda oturan adama, "O lanet arabadan in, hemenn!!"diyerek bağırdığında sesini kontrol edemiyordu, ağlama sesi artıyordu,genç adamın kulakları kanıyordu.

Arabadaki adam indiğinde gözlerini üzerinden ayırmadı silahı adamı takip etti. İki elini de havaya kaldıran adam arabayı dolanarak ona yaklaşmıştı. Bu sırada yerde hareketsiz duran adam konuştu. "Patron yaptıklarını duydu.."

"O NEREDE DEDİM SİZE!"

Sözleri yarıda kalan adamı öfkesi dinmeyen genç adamın sorduğu soruyla kesilmişti.
Kendini tutamayacak kadar kaybolmuştu.  Silahın ucunda duran üçüncü mermi bu sefer şoförün omzunda patlatmış aynı zamanda gen adam hiddetle bağırmıştı."O NEREDE DEDİM SİZE!"

Koluna kurşun yiyen şoförden sadece kısık bir inleme çıkmış istese de bağıramamıştı.
Bir yandan ağlayan bebeğin sesine arabaya yaslanan adamın kahkahası karıştığında genç adamın gözü ona kaymıştı. "Ondan geriye sadece renkli kostüm ve peruk kaldı. Geriye kalanlarla yetineceksin artık."

Duydukları adama o kadar ağır gelmişti ki bu şeref yoksunu adamın bir de kafasına sıkmak istemişti. Gözü istemsiz dolduğunda bu sabah olanlarla karıştı gözyaşları,"O sendin." diyebilmişti sadece.

Adam ise kanlı elleriyle onu alkışlayarak daha büyük pis bir  kahkaha ile eşlik etmişti. Kaybettiği kanlar yerin çoğunu kapılamıştı. İkisinede sadece bir kez gözlerini değirip arkada sesi kesilmeyen göremese de orada olduğunu bildiği bebekte durmuştu.

Adımları yavaşça arabaya doğru gittiğinde ikisinin de ona baktığını hissetti. Arka kapıyı açık pusetteki bebekle göz göze geldiğinde, "Patronuna söyle Dilsiz, bir gün ölümü benim elimden olacak." diyerek ona uzanmıştı. Bebeği kucağına alıp battaniyesini yüzüne doğru örttüğünde minik bebek hala ağlıyordu.

Son bir kez daha kurşun sesi sardı bütün sokakları. Genç adamın tabancasındaki son kurşunun acı ve soğuk sesiydi bu.

4 mermi 3 isabet.

🔫