Może zacznijmy od początku...
Hej jestem Emilia mam 19lat i jestem osobą bardzo nieśmiałą można by rzec chorobliwie nieśmiałą. Wszystkie relacje międzyludzkie,które kiedykolwiek związałam z ludźmi okazał się klapą. Nie przez nich ale przeze mnie... Jestem osobą dość odizolowaną zamkniętą w sobie nie posiadającą żadnych pasji czy talentów Po prostu żyje bez większego celu. Aktualnie kończę trzecią klasę liceum no i co pomyślicie studia tak ? Możliwe.Sama nie wiem czy krąży nade mną jakieś fatum czy ironia tragiczna ale jestem osobą spod ciemnej gwiazdy. Mam w zasadzie tylko kilka koleżanek i gdyby nie szkoła to nie miałabym z nim o czym rozmawiać. Moja jedyna przyjaciółka mieszka w innej miejscowości i rzadko się widujemy. O dziwo mam chłopaka ale ... to oddzielny temat. Postanowiłam zacząć pisać ten "Pamiętnik" może ze względu na nudę podczas kwarantanny a może przez smutek jaki do mnie wrócił wraz z rozdwojeniem jaźni. Nie liczę , że ktokolwiek to przeczyta. Piszę to by wywalić z siebie to co we mnie leży i tyle.
