Saygıdeğer hanımefendi, zâtı-âli'nize anlatmam gereken hâdiseler var. Vaktinizi çalmak pahasına anlatacağım, affedin. Zâtı-âli'nizin çıkmaz sokağını cennet bahçesine dönüştüreceğimi söylemiştim, lâkin yapamam. Ruhumun bir bahçe olduğunu sanardım, can'ımı acıtan dikenlerin sahiplerinin güller olduğunu sanardım. Değilmiş, gül sandıklarım yalnızca dikenlerden ibaret, zehirli sarmaşıklarmış. Kanıyorum; görülmedikçe, bakılmadıkça, hor görüldükçe daha çok kanıyor yaralarım. Yoruldum. Sekiz harfle özetledim yaşadıklarımı, lütfen anlayın hanımefendi. Gitmemesini istediğin birinden gideceksin, deseler gülerdim. Şu vakitte gülemiyorum. Zaman istiyorum, yalnızca zaman. Gitmem gereken konular var. Zâtı-âli'nizi yolun başında yalnız bıraktığımdan dolayı affedin, lütfen. Bu cümleleri buraya iliştirmemin nedeni ise, karşınıza çıkamayacak kadar korkak olmamdır. Lütfen beni aramayın, sormayın, bana yazmayın, bir süre.
Bir gün, gözlerimizin bir çocuk parkında buluşması dileğiyle. Bir gece ellerimizin gökyüzü'nde buluşması dileğiyle.
Sevgilerle, Lolâ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lolâ'dan sirius'a
Short Storygeldiğimde olmazsan, istemezsen beni, ziyânı yok. -bu satırlar benim kalemimden çıkmamıştır. zirâ bunlar bir genç hanımefendinin özlemidir.
