Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNEMLİ NOT : Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.
!! DÜZENLENMİŞTİR !!
* 6. Bölüm : Geceden Olmak *
"Eğer kelebeğin ömrü sonsuz olsaydı , aşkı bir günlük mü olurdu?"
Fedakarlık da zordur. Iki sevdiğin seçenek arasından birini elemek kadar sevmektir. Fedakarlık , sevdiğin için yapılan büyük bir hediyedir. Bilinmeden yapılan , hayatı anlamlandıran ve mutluluğa mutluluk katan duygudur kimi zaman. Bir de kötü tarafı vardır bu duygunun , birini kurtarmak için diğerini kaybetmek mesela. Gülü sevmek için dikenine katlanmak gibidir fedakarlık. Istediginin olması için canının yanmasına razı olmak.
"Ne?!"
Gözleri gözlerime değerken söylediğim şeyde yanlış bir şey varmış gibi bakıyordu. Tek kaşı havaya kalktı önce , gözlerini kıstı birazcık ve başını sola çevirip bana döndü ardından.
"Bana zarar vermek istediklerinde senin de canını yakacaklar! Bunlar hep o aptal merakın yüzünden!" Öfkem yine sözlerinden doğmuştu. Dilime uzanan kelimeleri yuttum. Boğazıma dolanıyorlardı nefesim yettigi kadar konuşacaktım artık.
"Benimle ne alakası var ya?! Bana öyle davranmasan bunların hiçbiri olmayacaktı!" Umarım anlamamıştır diye dua ettim icimden. Son söylediğim bir seyler yapmak istedigimizi gösteriyordu. Onu polise sikayet etmek gibi!
Gözlerinde şiddetle bağıran öfke beni bulduğunda yerime sindim. "Çok kaşınıyorsun çok!" Cevap vermedim. Kendini sakinlestirmek ister gibi kafasını çevirdi ve derin nefesler aldı. Öylece onu izliyordum. Fazlaca yakınımdaydı. Derin nefesler almazsam ölürdüm ama yapamıyordum.
"Bende meraklı değilim sana. Sadece o heriflerden kurtulana kadar." Söylediklerine cevap vermek için kelimeler aradım içimden. Yapamazdım. Benim aşk sandığım yalnızca meraktı simdi olanlarsa onu tanıdığımdan. Bunu yeni yeni fark ediyordum. Zannettigim kisi olmadığını iliklerime kadar inandırmıştı.
"Hayır," dedim bir çırpıda. Öfkeli değildi ama kızar gibi baktı gözlerime. "Babamla konuşacağım. O halleder." Yavaşça geri çekildi yüzünde alay eden bir ifade sezmiştim ama yan profilinden anlamak zor oluyordu. Bir anda tekrar bana dönünce afallasamda söyledikleri daha cok öfkelendirmişti beni. "Neden direkt babana gitmedin o zaman?" Minnet mi etmeliydim? Ne bu böyle her seferinde laf mı atacaktı?
"Düşünemedim diyorum." Isyan ediyordu sanki sesim. "Hayır," dedi emin bir şekilde. "Benim seni koruyabilecegimi düşündüğün için geldin." Bu neydi simdi? Itiraf etmemi istiyordu resmen. Onun beni koruyacağına inandığımı duymak istiyordu gözleri. Konuşmadım bir sey diyemedim çünkü ne diyeceğimi bilmiyordum ve o da bunu biliyordu galiba. Onunla olmak istiyordum ama bu iyi bir sey gibi gelmiyordu.
