Meeting The Weirdo

The Playboy's Past

Freymore’s POV
“What did you say?Makikipag-break ka sa ‘kin?” She said while holding my hands pero gusto ko nang makawala sa kaniya. “Hindi ko kaya , Love naman eh!” pagpupumilit niya habang unti-unting pumapatak ang kanina pang pinipigilang luha. Hindi ko na rin kaya that’s why I’m breaking up with her. Kaya. I made some excuses para tantanan niya na ako.
“Hindi kita gusto, Jane…” pagkasabi ko noon bigla rin siyang natigilan. Napahagulgol siya lalo ng iyak. “Hindi kita kailanman ginusto. I’m sorry but we’re done. Goodbye.” Pagtapos ko sa usapan at ang dahang-dahang paglayo mula sa lugar na iyon. I could hear her footsteps behind ngunit hindi ako lumingon pa. The night’s as cold as me right now. Patawad Jane, I couldn’t love anymore as I did before.
I had loved once and it left my heart a scar. Ito ‘yung dahilan kung bakit ayaw ko na pumasok sa seryosong relasyon. I’ve had many girls but I never loved any of them. Para sa’kin, fling fling na lang. What I did in my life was too miserable until now.
“Mind if I sit here with you, handsome…” I came back to my senses when someone just snapped her hands in my face.” I could see that there’s something bothering you.” She said in flirting tone while cupping my face with both of her hands.
“Tsssk…” pag-alis ko sa kamay niya sa aking mukha.
I’ve used to this kind of situations. This place became my spot in forgetting the misery in me. Partying  with lots of girls dressed with glittering in the dark outfits.
“We could just drink it up all night.” She said while offering me red wine. “You should drink the night away or should I say drink atleast to forget that problem you have.” Pagpumilit niya sa ‘kin na inumin ‘yon.
“Sorry but I don’t drink.” I said at tumayo na para umalis doon.
“Ehh, sana hindi ka na lang pumunta rito. Hindi ka naman pala iinom. So rude.” Pagmamaktol niya ngunit tuluyan na ‘kong lumayo.
It’s 7pm exactly nang lumabas ako sa bar na ‘yon. Pumasok na ‘ko sa kotse ko at pinaharurot iyon. 180kph. At hindi ko nakita na may makakasalubong ako. Muntikan na ‘yon. I went out of my car.
“Lasing ka ba?!” she said in angry tone. “Gusto mo yata akong patayin eh!”
“Sorry Miss” ito lang nasabi ko at bumalik ulit sa kotse ko.
Hindi pa rin siya nagpatinag at mas lalo siyang pumagitna para pigilan ako sa pag-drive.
“Wow ha?! Sorry?! Sorry lang sasabihin mo?” galit na galit na sabi niya kaya lumabas na lang ako ulit sa kotse ko. Marami na rin ang nakikiusyuso kaya nilapitan ko siya at kinausap.
“Miss, sorry na nga.Di ko naman sinasadya ‘yon eh! Please, dami ng tao oh! Nakakaeskandalo na tayo. Okay, let’s just end it with a deal.” Dinukot ko ang wallet ko para bayaran na lang siya upang tumigil na. Pera-pera lang ‘yan.
“’Di ko kailangan ‘yan! Ano akala mo sa ‘kin? Bayaran? I’m working decently para may igastos sa buhay ko at sa family ko.” Pagsabi niya habang nakatingin sa’kin nang masama.
Bigla rin namang dumating ang mga pulis para alamin ang pangyayari.
“Anong nangyayari rito?” tanong ng isang pulis na kaibigan ni Daddy. Tiningnan ko lang siya ng nakakaloko kaya for sure maaayos din ‘to.
“Miss..” ininspeksiyon siya ng isang pulis na babae kung nasugatan siya o hindi.
Lumapit ang pulis na babae sa kaniya at parang may ibinulong.
Kaibigan ni Daddy ang mga pulis na iyon kaya’t madaling naayos ang gulo.
That girl is giving me headaches. Simula nang magtagpo ang landas namin, hindi na siya maalis sa isip ko. There’s something in her na hindi ko ma-explain kung ano. Basta, she’s been visiting in my dreams for months. Who is she, really?