Κλωστή υφαίνεται θαρρείς
Μ' ατσάλι γεμισμένη..
Άτρωτη απ' τ' ανέμου τη βουή
Κι απλώνεται σαν άυλη στρώση..
Πάνω στα φύλλα λουλουδιών
Τη γλύκα τους να πάρει.
Παγίδα αόρατη
Σ' ιπτάμενες ψυχές..
Γραπώνει στον αέρα..
Κι αυτή δεν λέει να χαλάσει.
Άκαρδη μοίρα έλαχε να 'ρθει
Στις άμοιρες ζωές τους.
Κι αλόβητα προσμένουνε
Το άδοξο τους τέλος.
Μα να σου έρχεται νωχελικά
Η περίτεχνη υφάντρα..
Που σαν βασίλισσα θαρρείς
Αργά τους πλησιάζει.
Οι κόποι της ευόδωσαν
Το θήραμα ν' αρπάξει.
Κύκλος ζωής είναι αυτός
Κανείς δεν θα γλιτώσει..
Απ'το κεντρί του όλεθρου
Που βρίσκεται στη πλάση.
Μα έχε τα μάτια ορθάνοιχτα
Η λεία της μην είσαι..
Γιατί τροφή στο πιάτο της
Μία ώρα αρχύτερα θα γίνεις.
Αράχνες έχει πολλές
Να μην σε ξεγελάνε..
Με τα απαστράπτουσα κορμιά
Και τις βελούδινες υφάνσεις.
Τα μάτια να ' χεις ανοιχτά
Κανείς να μην σε πιάσει.
Πέταγε πέρα εκεί ψηλά
Όσο μακρυά αντέχεις.
Ελεύθερος στον άνεμο
Ζωή για να χορτάσεις...
