Huling Sayaw

[Prologue]

"Ms. Alamilla! can you please sign this one !" umagang umaga 'yan na agad ang bumungad sa araw ko. 

"Call me Shai," sabi ko sa kanya pero kung mas pinili ko lang talaga ang buhay na gusto ko at hindi ang buhay na gusto ng mga magulang ko. Pero ba kung pinili ko ang mundong gusto ko...magiging masaya ba ako?

"Ma'am?" napakurap ako nang magising ako sa reyalidad. Reyalidad na sana hindi na ako nagising. Ngumite ako sa taong kaharap ko at pinirmahan na ang papel na pilit nyang inaabot sa ako.

"Iba talaga kapag galing sa ibang bansa!" napangite ulit ako at binaba ang shades na sout ko, kilala ko ang nagmamay-ari ng boses na 'yon.

"Jack, it's good to see you." sabi ko sabay akap sa aking matalik na kaibigan, ang nag iisang kaibigan kong hindi ako iniwan kahit na sobrang hindi na ako maintindihan.

"Humilom na ba ang sugatan nating puso?" Pabirong tanong niya sa akin, pinandilatan ko siya ng mga mata, kahit kelan talaga 'tong taong 'to ang hilig mang asar. 

Itinaas niya ang kanyang dalawang kamay bilang isang signal na he won't ask again. Napabuntong hininga ako, limang taon... ang tagal ko din pa lang nawala sa pilipinas.

"Nakabalik ka na pala?" kumirot bigla ang aking puso, limang taon na ang nakalipas ngunit sa loob ng limang taon hindi parin pala humihilom ang sugat ng puso ko. Lumingon ako sa kanya, hindi ko alam kung maiiyak ako sa mga nakita ko sa mga oras na ito. 

James Anthony Floreo kay tagal kong hinintay ang araw na 'to, pero hindi sa ganitong sitwasyon. Napatingin ang babaeng nakahawak sa kanyang kaliwang braso at binalik nya ang kanyang mga tingin sa akin. Maputi at maganda ang kanyang katawan. Kung mukha lang din ang titignan napakaganda ng kanyang mukha bagay na bagay silang dalawa.

"You know her?" napabaling agad ang aking mga mata kay Anthony, 'yong mga mata n'yang puno ng pagmahahal ay napalitan na ng galit at hinanakit. Kung alam mo lang na miss na miss kita, gustong gusto ko na malaman mo na namimiss kita pero sa tingin ko...mas mabuti na ako lang ang nakakaalam sa nararamdaman ko.

"I know her very well. Let's go." hindi ko maialis ang aking mga titig sa kanila, nagbago na siya binago siya ng sakit, the pain that I gave. Going back in the philippines to at least fix what we have is one of the main reasons why I am here...but just by looking at him I don't think everything is worth fixing anymore. I've done a lot a of damage to his life pero ang tanong ko sa sarili ko ngayon.

huli na ba talaga ang lahat ? baliw man pakinggan pero hindi na ba talaga mababalik ang dati?

"Tanga hindi na talaga," kasabay ng pagpatak ng luha ko ay siya ring pagbuhos ng ulan.

huli na siguro talaga.. kaya kung na sa'yo pa ay mahalin mo ng tama.

AUTHOR'S NOTE:

Hi ! it's been a while. This is a work of fiction. Names, Characters, places, and events are either the product of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living, dead, or actual events are purely coincidental.

PLAGIARISM IS A CRIME!