17 and single

1

Vandaag is mijn 1e schooldag op mijn nieuwe school. Deze zomervakantie ben ik met mijn moeder, vader en zusje naar een nieuwe stad verhuist. Mijn moeder kon hier namelijk een vaste baan krijgen. Het scheelt dat ik voor de verhuizing niet echt vrienden had, dus dan kan ik ze nu ook niet missen. Mijn oma daarentegen ga ik wel erorm missen. Ze voelt soms echt als een 2e moeder voor me. Ik zie altijd wel op tegen eerste schooldagen. Ik ben dan de nieuweling en dat is gewoon niet zo fijn. Dat ik zo verlegen ben helpt ook niet echt mee. Als een docent me een vraag stelt dan word ik al zo rood als een tomaat, het is niet oke. "Layla, ben je al bijna klaar? Je wilt toch niet te laat komen op je eerste schooldag?" "Ja mam, ben bijna klaar! Heb jij mijn witte t-shirt gezien? Kan hem nergens vinden." "Die heb ik vanochtend in de was gedaan." Shit, mijn lievelings shirt kan ik dus niet aan vandaag. Dan wordt het maar mijn grijze sweater, is ook een stuk warmer. "Ik kom eraan mam!" Ik loop de trap af naar beneden en omhels mijn moeder stevig. "Succes op je eerste werk dag mam!" "Jij succes op school Layla. Je maakt vast snel goede vriendinnen." Mijn moeder voelt meestal als mijn beste vriendin, net zoals mijn zusje. Ik weet dat het best wel triest klinkt, maar ik heb eigenlijk nog nooit een beste vriendin gehad. Oke mischien wel op de basisschool maar niet nu. Soms mis ik dat wel. Iemand waarmee ik alles kan delen, zelfs de problemen en ruzies die ik soms met mijn moeder en zusje heb. Ik pak mijn tas van het aanrecht en ik loop naar buiten. De school is gelukkig niet heel erg ver van mijn huis dus besloot ik om vandaag lekker een stukje te lopen. Ik kan als ik loop altijd zo fijn mijn hoofd leegmaken. Ik loop het schoolplein op en zie al allemaal mensen in groepjes bij elkaar staan. Fijn, iedereen kent elkaar al en dan kom ik erbij. Ik loop de schooldeuren door en zie een hele hal vol kluisjes. Hoe ga ik ooit mijn kluisje vinden in die rij? Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak om te kijken welk kluisje ik ook alweer had. Ik heb het bijna gevonden als een schouder mij opeens tegen mijn zij raakt. "Wtf?!" Van schrik laat ik mijn telefoon op de grond vallen en niet zo zachtjes ook want er zit een hele barst in mijn scherm. "Shit, mijn moeder gaat me vermoorden." Ik kijk boos de kant op waar de schouder vandaan kwam, en ik kijk recht in 2 fel blauwen ogen. "Kijk uit waar je loopt." Zeggen de fel blauwen ogen boos tegen me en hij loopt weg. Wat een asso. Wie denkt hij dat hij is.