Zaman bir döngüdür.
Bazen bir dairenin etrafında dönen iki çubukta , bazen geçmişin ve geleceğin aynı eksende döndüğü iki çarkta. Yelkovanı yaralayan akrep , geçmişe vurduğunda gelecek kanlar içinde kalmıştı.
Babasını hapse tıkmak isteyen bir savcı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ÖNEMLİ NOT : Olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.
!! DÜZENLENMİŞTİR !!
* 11. Bölüm : Akrep 19 Yelkovan 04 *
"Ölümlü canın kurtuluşu yok son nefesi kurtarsan neye yarar?"
Boşluk ; karanlığın esiri ve kalp kadar ölüme mesafeli. Esaretin nefesinde süzülen bir yaprak misali.
Öyle bir anı yaşıyorum ki onun karanlığında savruluyorum araf boyunca ve canım yanıyor. Susuyorum yine , göz yaşlarıma izin vermiyorum akamazlar bu acınası durumu daha fazla acındırmasınlar diye. Küçük kızı da sessizliğime ben esir ediyorum bu kez. Çok önceden yapmam gereken şeyi şimdi yapıyorum. Gidiyorum.
Onlara arkamı döndüğüm anda caresislik omuzlarına binmişti. Beynim düşünme yetisini kaybetmişken aptallığıma kızıyordum. Biri daha kızıyordu.
Mert.
"Ne olduğunu bile sormadan mı göndereceksin lan?! Bu mu senin adamlığın?! Hem kızı getiriyrosun o gün , çeteden artık diyorsun , şimdi de gelmiş rest çekiyorsun kıza! Ne oluyor oğlum sana?!" Bileğimde bir el hissettigimde bunun Merte ait oldugunu da yaklaşan sesinden anlamıştım. Gözlerimin dolusu boşaltmıştı kovasını.
"Kes sesini!" Pamir'in ikaz dolu sesinden titrerken Mert etkilenmemisti bile. "Yalan mı lan?! Sikerim gururunu!"
Bedenimi yine onlara çevirdiğimde Pamir'in sinirle güldüğünü gördüm. "Çeteye girmek için can attığını mı sanıyorsun? Sizi çok sevdiği için mi girdi sanıyorsun?" Normal sartlarda olsa bu söylediğine alinabiliridm ama herkes de biliyordu benim bu çeteye isteyerek girmediğimi. Ona kızamadım. Mertin elini bileğimden çekmeye çalışırken daha sıkı tutup konuşmuştu.
"Herkes neyin ne olduğunu gayet iyi biliyor kardeşim. Ama sen bu kıza bir söz verip bize de onu kabul etmeyi şart koştuysan geri dönemezsin!" Olay çok ileriye gidecek gibi duruyordu. Onların üzerinde iğrenç bir etkim olduğunu bilmekten nefret etmiştim.
Pamir hızla Mertin yakasına yapıştığında hepimiz birden müdahale etmiştik. Ama hiçbirimiz etkilememisti şu anı. "Sen mi karar veriyorsun lan buna?! Nasıl aldıysam öyle de çıkarıyorum! Var mı bir itirazın?!" Mertin çoktan bileğimden kopan parmakları Pamir'in elleirnin üstüne taşındığında aynı siddetle bağırmıştı. "Var! Bende şu an sana aynı şartı koşuyorum. Sözünü tutacaksın o kız bu ceteye girmeyecekse bile yardım edeceksin! Kendine gel Pamir! Sen bu değilsin." Mertin siddeti azalmıştı ama sanki gözündeki Pamirden bir seyler kopmus gibi bakıyordu ona. Şu durumu onlara yaşattığım için pişmanlık duymaya başlamıştım. Bencillik yapmıştım. Pamir yavaşça ellerini indirirken burnundan soluyordu.
"Ben sözümü tuttum. Hâlâ da tutuyorum. Aynı şekilde," dedi bir adım daha atıp karşıma geçince. "O gün nasıl bu kız çeteden dediysem bugün de değil diyorum. Çünkü gitmek isteyen oydu. Ben kimseyi zorlamadım." Bu kız...
