Everyone is on their own personal journey seeking for them selves. Lahat naman tayo iba iba ang daan na tinatahak. Iba iba din ang timeframe kung kailan tayo makakarating ng finish line. May iba na nakarating na at may iba na on the way pa lang. Meron naman undecided at palipat lipat ng daan na tinatahak.
But you need to believe in yourself for you to reach the finish line. Leave the doubts behind. Hindi ka makakausad kung sa bawat paghakbang mo duda ka sa sarili mo. Expected mo na dapat na sa una palang marami ng obstacles na nakaabang. Sa mundong ito walang madali. Lahat pinaghihirapan. Huwag mainip at sumubok tumakbo, tamang lakad lang. Makakarating ka sa iyong pupuntahan kunting pasensya lang.
"Girl tayo na!" Unti unti kong iminulat ang mga mata at muling tumitig sa unahan. Pitong lalake na nagmula sa ibat ibang lugar na pinagtagpo dahil sa iisang layunin at pangarap. Magkakasama na sila ngayon sa iisang daan na sabay nilang tinatahak. You'll never know how exciting life would be kung magkukulong ka lang sa bahay niyo. Napangisi na lang ako at tumayo saka sinundan ang kaibigan ko.
"Sorry ha? Sobra na ba ang antok mo?" Bulong niya saakin ng makalapit ako.
Umiling ako at nginitian siya. "Hindi ayos lang."
"Sure ka?"
Tumango ako. Actually sumasakit na ang ulo ko sa antok. Ayaw ko lang sabihin at baka magalala siya. Sinubukan ko namang umidlip kanina habang naghihintay kami. Pero dahil na rin sa ingay at sa pwesto kong nakaupo ay hindi ko magawang makatulog.
Lumapit na si Ate Marie kay red haired guy. The first guy in line. Nasa likod lang ako waiting for my turn. Happiness is all over her face. Well sino namang hindi. Every fan girls dream is to meet their idols in person. Meron pa ngang naluluha sa sobrang saya.
Nang mabakante ay maingat na akong umakyat sa mini stage at lumapit sa harap niya.
"Annyeonghaseyo" I greeted. Naiilang akong ngumiti ng hindi siya magsalita at tinitigan lang ako. Grabe nakakaintimadate naman itong tumingin. Feeling ko tuloy may mali sa mukha ko.
"Hello, Im V" pakilala niya sabay V sign. Alam ko. Dahil siya agad ang nakapukaw ng atensyon ko ng ipakilala ni Ate Marie saakin ang boy band group na kinaaadikan niya. Well sa picture lang naman. Pero iba pala ang feels pagkaharap mo na. Literal laglag panty ka gurl. Pero syempre dapat dalagang pilipina parin ang kilos.
"I'm Pia." Pakilala ko kahit hindi naman ako tinanong. Dapat nga sana full name sasabihin ko with address na rin. Gusto ko lang, bat ba??
"yeppeuda"(pretty) he smiled. Hala pretty daw? Ako ba o ang pangalan ko? Nanahimik na lang ako kasi baka mamaya hindi naman pala ako ang tinutukoy.
"Btw, Where you from?"
"Philippines" tipid na sagot ko. Pinapanood ko lang siyang magsulat ng kung ano sa album. Nakakamangha kasi ang bilis ng kamay.
"Oh that's explain why you're beautiful" nag angat siya ng tingin at kagat labing ngumiti. Shocks.!! Why so f*ckin handsome bebe. Kung hindi lang ako dalagang pilipina ngayon baka nadamaba na kita diyan. Hayys. Bakit may mga taong sobrang pinagpala sa hitsura. Wacky shots niya siguro normal photo ko na. Unfair.
Ahyy weeyyt? Ano daw ulit sabi niya??? Maganda ako?? Di nga??
"I've seen many beautiful girls in the Philippines" dagdag pa niya.
Tumango naman ako bilang pagsang ayon.
"You're right. You should visit there often."
"Maybe next time, with you?" He chuckled.
Natawa rin ako sa sinabi niya. I know it's impossible. Pero sinakyan ko na rin lang ang trip niya.. "Sure I'll be your tour guide."
"Is that so?" Nangalumbaba siya at nakatitig lang sa mga mata ko. Nakaramdam ako ng pagkailang pero hindi ko magawang iiwas ang mata ko sakanya.
"Then I think I should visit Philippines more often" biro niya.
Tumango ako at ngumiti.
"You should. Don't exhaust yourself too much and take some break."
"I know. Anyway thanks for reminding" bahagya niyang ginulo ang buhok ko at pinanggigilan ang pisngi ko.
Yumuko ako para maitago ang hiyang nararamdaman ko. Dumako ang tingin sa suot kong singsing. Simpleng infinity ring lang iyon na nabili ko lang ng tig 150 sa divisoria. Ewan ko kung anong pumasok sa isip ko at ibinigay ko sakanya.
"I don't have an idea of how tough it is to be a famous idol. Some says it's good dahil sagana ka sa pera. Kaya mong bilhin lahat ng gusto mo. Some says it's sad. No freedom. Very suffocating. Madaming kamera at matang nakatutok sa bawat galaw mo. But everyone deserves peace and happiness. I just hope you found yours." I smiled sincerely.
Hindi ko alam kung naintindihan niya ba ang mga sinabi ko. Pero ngumiti din siya saakin at pasimpleng pinisil ang kamay kong kasalukuyang hawak niya.
"I think I already found my happiness.I just need to make it stay." Ngumiti siya na ikanakunot ng noo ko..
"See you around." Makahulugang sabi niya.
