demon ✦ oiiwa

demon ✦ first and last

totobio'ya ithafen. Umarım hoşuna gidecek bir kurgu olur.

İnsan ırkı varlığının en başından beri irade sahibi olan nadir canlılardan biriydi. Gözümüzün algılayamadığı varlıkların da iradeleri vardır belki, bunu bilemem, ama dünyanın bilindik kısmının sahibi türümüz çoğu zaman kendi özgür iradesini dışa vurur, iyilik ve kötülük adı verilen kim tarafından bu şekilde karar verildiği belli olmayan eylemleri uygulardı. Belli olmayan dediğim için biraz şaşırmış olabilirsiniz ama bir düşünün, tanrı her eylemin doğru veya yanlışlığı hakkında sözünü duyurmadı ki bize. Ahlak anlayışı adı verilen, kuralların bu değerler bütününün etrafında şekillendiği durumlar ise dünyanın her yerinde farklı görülebilirken kime göre doğru, kime göre yanlış yaptık biz?.. Doğru ve yanlış ahiretin farklı iki kolunun kapılarının açılmasına veya kapanmasına sebep olur, bunu bilir herkes. Öldükten sonra sonsuz yaşama sahip olacağımız söylenir, ya tamamen farklıysa, işte bu hikaye de biraz bunun hakkında...

İnsanlara tanrı tarafından verilen ikinci şans geçer bazı tarih kitaplarının tozlu sayfalarında. Önceki hayatını hatırlayan insan sayısı çok sınırlı olsa da bununla kutsanan nadir kişiler, bilgilerini dünyaya sunmak zorunlulukları olduğunu bilir, buna göre onlarca, yüzlerce kitap yazarlardı gelecek nesilleri bilgilendirmek amacıyla. Yine de tekrar doğuş o kadar da kolay, belirli sınırlara sahip bir durum değildi, günah adı verilen insanının tüm zevk aldığı eylemler bütünü sana yeni hayatın için yol sunardı. Yaptığın iyilikler arttıkça güzellikler daha çok etrafında toplanır, kötülüklerin defterleri doldurduğunda ise hayatın daha karanlık bir yokuşa sürülürdü. Cehennemin katmanları senin yeni yaşamında karşılaşacağın zorlukları belirler, aşağılara indikçe normal bir hayat düşüncesine bile veda etmen gerekirdi. Son katmana kadar normal şekilde, bir insan olarak dünyaya dönersin ama son katman biraz farklıdır işte, özeldir diyemem çünkü özel olan şeyler çoğunlukla güzel olmaz mı kalıplaşmış düşünce yapımıza göre?..

Cehennemin en ücra köşelerinde, kimsenin ulaşamadığı daha doğru bir ifadeyle ulaşmak istemediği katmanına giriş yapan insanların hepsi kendi türlerinin diğer varlıklarından ayrı bir şekilde şeytan olarak yeniden doğar, tanrının cezalandırma adını verdiği bu oyunun bir parçası olma zorunluluğu içinde tamamen farklı bir hayatın kapılarını açarlardı. Dünyaya inmeden önce cehennemde birkaç sene yaşamak, ondan sonra tamamen kararmış bir kalple insan diyarının içinde daha da acı çekmeleri amaçlanırdı bu varlıklara. Bu yüzdendir ki şeytanların da aynı insanlar gibi doğup yaşamlarını geçirdikleri kasabalar cehennemin ateşten yollarını süsler, aynı yolların yapım maddesi gibi evler de ateşin en harlanmış halinden dikilirdi karanlık, dumanlı gökyüzüne doğru. Ne kadar büyük günah işlersen merteben o kadar yükselir, kalan canlıların gözünde o kadar düşerdin. Kulaklarınızı isterseniz kapatın isterseniz açın, birazcık üzücü bir hikayeyle karşınızdayım. Bu hikaye şeytan kralın ve onun acı çeken yüreğinin, sadece sevdiği kişiyi kaybetmekten korkan oğlanın hikayesi...

Cehennemin havasız, insanın içini karartan kasabasının içinde şeytanlar bu seferki portal açılışında gönderecekleri çocuğu seçmek için yapılması gereken kura çekilişinin son hazırlıkları ile uğraşmakla tüm zamanlarını harcıyorlardı son birkaç gündür. Çok fazla yeni yetme şeytan olmamasına rağmen dünyaya inmesi için sadece bir kişi seçilirdi onlarca çocuk arasından. Bu fazlasıyla dikkat gerektirirdi o yüzden de. Kimse büyü gücü düşük olan birini gönderip insanların eline düşürmek, yani kısaca direkmen ölüme göndermek istemiyordu o yüzden de en güçlü şeytanın gönderilmesi herkes için daha uygun olacak, en azından halklarından birini daha kaybetmek gibi bir durumla karşılaşmak zorunda kalmayacaklardı. Evet şeytan olabilir, günahları çok yüksek katlarda geziyor olabilirlerdi ama yine de önemsemek adı verilen insani duyguları hâlâ içlerinde bir yerde küçük bir nokta şeklinde durmaya devam ediyordu.