Chapter 44

7K 221 57
                                        

Chapter 44: Vulgar (trigger warning)


"A-Ah," I groaned when I touched the wounds and bruises that I got. I shut my eyes for a second and let out a sigh. My chest keeps hurting, and it feels like I'm so lost. I thought it was just a dream, but it happened, and every wound that I'm seeing makes me feel hopeless.


Until now, I can't move my legs because of what Desmond did with his belt. I sobbed when I saw myself in the mirror. At this moment, my fears daggered and buried me to the depth again. I look like a mess--no, I'm a mess.


Bumalik na naman ako nakaraan kung saan lagi akong sinasaktan ng mga magulang ko. Para akong pinapatay paulit-ulit habang unti-unti kong natatandaan lahat ng pananakit nila sa akin. Gusto kong makalaya sa mga alaalang 'yon pero hindi nila ako hinahayaan.


Kumawala ang isang luha habang nilalagyan ng bulak ang sugat na natamo ko. Mahina ang paghikbi ko at panay ang pagpikit dahil sa hapding nararamdaman. Apat na araw na ang nakakaraan simula nung saktan ako ni Desmond pero hindi lang doon natapos ang lahat.


Sa mga nakaraang araw ay lagi niya akong sinasaktan. Muntikan na akong mahulog sa hagdan dahil sa pagtulak niya sa akin pero mabuti nalang ay napahawak ako sa gilid ng hagdan. Araw-araw niya akong sinasaktan at pagod na pagod na ang katawan ko na para bang unti-unti na akong nagiging manhid.


"P-Please don't cry..." I hushed myself as I put the cotton on the wound. I held my cheek, and it's still swollen because Desmond slapped me. He cursed and called me names that hurt like raining bullets. Four days straight, he keeps beating me, and he keeps caging me like an animal.


Mas lalong humigpit ang mga guards na kinuha niya sa tuwing papasok ako sa school. Lagi siyang tumatawag upang alamin ang ginagawa ko at kahit wala ang presensya niya ay pakiramdam ko ay hawak niya ako sa leeg.


I want to run, no, I want to end my life again. If the only way to get out of his chains is to end my life, then I will do it. I don't know what to do anymore. It hurts, and I was not enough to defend myself to my husband.


Biglang bumukas ang pinto na dahilan para iluwa nito ang may sala sa mga pasa at sugat na natamo ko. Kaagad akong nag-iwas ng tingin at kaagad na kinapos ako ng hininga dahil sa presensya niya.


Narinig kong sinara niya ang pinto at panay na ang panginginig ng katawan ko pero nagawa kong makapagsalita kaya siya natigilan.


"I-If you're going to hurt me again, make sure that it will end my life, Des," I mumbled, and when I took a glance of myself in the mirror, there was no emotion on it. Fears were creeping to my body, and it became an advantage for him to hurt me.


"M-Make sure that it will kill me--"


"I'm not going to hurt you, Eliza," he cut me off, and his voice is like an attack on me right now. I pressed my lips together, and my eyes were burning as I tried to keep my tears at bay. If I cry in front of him, he will beat me until I can't feel my legs anymore.


I closed my eyes when the bed moved, and I could feel his breath close to me, making the fine hairs of my skin rose. It was deadly and suffocating. At this moment, I want to run away, but he's holding me in a tight grip.

Taming The Superiors (High Class Issue Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon