EZOTROFOBİ

Tanıtım

Ayna.

"Asıl korktuğum şey, aynada görünen insan yüzleri. Sanki, sanki ruhları alınmış ve geriye sadece nefret kalmış, negatif yaratıklar gibi duruyorlar. İsteseler aynayaya saldırıp seni her an öldürebileceklermiş gibi. Bırakın, aynaya bakmayı, camdan yansımama bile bakmaya korkuyorum. Çok, çok korkuyorum. Gözlerimden korkuyorum. Çok korkuyorum."

-

Gözler ve Aynalar. Gözlerim yavaşça aynaya kayardı. Korkardım gecelerin kasvetli siyahının doluşturduğu yansımalara bakmaktan. Gözlerimin kan kırmızısı aynalarda karşımdaydı. Kanardı. Gözlerim kanardı. Etraf kırmızılaşır, pusuklaşır ve birazda kararırdı.

Arkamda..

Arkamda biri duruyordu. Korkum ona değildi artık. Benim korkum gözlerimeydi. Aynalarda gözüken kan kırmızısı gözlerime. Yavaşça yanaklarımdan süzülen kan, dudaklarımın arasına karışır, metalsi tadı dilimle buluşurdu her defasında. Adı neydi bunun? Cinnet?

Evet!

Cinnet geçiriyordum.

Bunu hissediyordum.

Peki neden bir yanım bunu kabul etmiyordu?

Deli olduğumu kabul etmiyor muydum?

Tedavi olmalıydım.

Kalbim hayır dercesine çarpıyordu.

Azalmıyordu bu azap.

Gidiyordum.

Bu mektubum, bunu okuyan kişiye,

Beni.. Beni kurtarın olur mu?

Korkuyorum.

Beni kurtarın.

                                        Daria..

*