bay R ve ölü çocuk

Bay R'yle tanışmak

Genelde küçük çocukların annesinin tatlı sesiyle uyandığını okursunuz romanlarda. Anne veya baba figürlerinden biri çoğunlukla ılımlı ve sıcakkanlıdır.

Fakat benim ebeveynlerim çığlıklar ve bağırışlarla beslenen ruh emiciler gibilerdi hep. Sabah uyanmak için alarma ihtiyacım olmamıştı hiç çünkü, babamın öfkeyle yere fırlattığı bir bardak veyahut annemin attığı bir çığlık bir alarm sesinden çok daha iyi iş görüyordu.

Uyandığımda yine ter içindeydim. Gördüğüm kabuslar uyandığımda bile birkaç dakika yakamı bırakmazdı. Sakinleşmek için bir süre tavanı izledim. Kulaklarıma dolan küfürler ve bağırışlar yüzümde mimik oynatmıyordu. Göğsümün hareketi yavaşladığında doğrulmak için hazırdım.

Ancak doğrulduğum sırada ayakucumda oturan adamı görmek saniyelik irkilmeme sebep olmuştu.

Yatağımda oturan kişiyi ilk kez görüyor olmama rağmen korkmuyor, ses çıkarmıyor veya kıpırdamıyordum. Halbuki kısa süre önce etkisinden kurtulduğum kabus beni ölesiye korkmuştu ama iri siyah gözlerini bana dikmiş, yüzünün rengi atmış ve aptal bir gülümsemeyle bana bakan bu adam bende kılımı kıpırdatma isteği bile uyandırmamıştı.

"Merhaba," dedi sondaki a harfini uzatarak. Konuşurken omuzlarını dikleştirmiş ve şarkı söyler gibi kafasını sallamıştı. Kimdi bu adam?

Konuşmadan kısık gözlerle yüzünü izlemeye devam ettim. Babamın arkadaşı mıydı? Acaba neden buradaydı? Neden odama girmişti?

"Çizdiğin resimleri gördüm. Tanrım! Ne korkunç bir zihin! Benim bile ödümü patlattın," dedikten sonra kıs kıs güldü. Her kelimeye ve harfe ayrı vurgu yapıyor, ses tonunu bir alçaltıp bir yükseltiyordu. Oldukça acayip biriydi. Üstelik söyledikleri beni sinirlendirmişti. Kısa ince kaşlarım çatıldı. Hala konuşmuyordum.

Sıkılgan bir şekilde omuzlarını düşürdü ve kamburunu çıkardı. Göz kapakları bile yarıya inmişti. "Tahmin ettiğimden daha sıkıcısın."

"Sen de kimsin?"

Gözleri bir anda yeniden irileşti ve sanki çok enerjikmiş gibi sırtını doğrultup kollarını açtı. "Adım R. Fakat resmiyetten hoşlanırım, bana Bay R demeni isterim." O kıs kıs gülüş yeniden duyuldu. Tuhaf olan gülüş sesini duyduğum sırada yüzünün gülmemesiydi. Hayatımda böyle bir adam görmemiştim.

Anlamlandırmaya çalışarak öldürdüğüm saniyeler boyunca ürkütücü tebessümüyle o da bana bakmaya devam etti. Omuzlarımı silkip yataktan çıktım. Bununla uğraşamazdım, yetişkinlerden hoşlanmıyordum.

Bir askısı kolumun üzerine düşmüş bana iki beden büyük gelen beyaz atletle kıyafet dolabıma doğru yürüdüm. Vücudumdaki morartılar ve çürükler bariz ortadaydı. Bay R'nin gözlerinin kollarımdaki izlerde gezindiğini gördüm ayna üzerinden. Gayri ihtiyarı omzumun üzerinden baktım ona. Alaycı ifadesi yok olmuştu.

"Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin."

Sözlerini anlamak çok güçtü, ben henüz on yaşındaydım. Yeniden silktim omuzlarımı. O ise oturmaya devam etti. Az önceki diri görüntüsünün yerini iskelet torbası gibi oturan bir beden almıştı. Bense giyinmeye devam ettim.

İşte onunla böyle tanışmıştık.

xxx