My girl is a Mafia!!

23rd Scene Weird Call

~~~~~KARA's POV~~~~~

"Anong oras na? Ba't ngayon lang kayo? Alam niyo bang gabi na? Hindi dapat kayo nag papagabi." Sunod sunod na bati nang Kuya ko sa amin. Pagkapasok na pagkapasok namin ng bahay.

"Good evening din, Kuya" sarkastiko kong sagot sa kanya. Habang naka cross arms siya.

"Hoy! Kara, wag mo kong sinasarkastiko. Nakakatanda parin ako sa'yo!" Bulyaw naman niya sa akin habang masama ang tingin niya sa amin.

"My gosh Kuya. Don't be too OA we just went to the mall at isa pa nag paalam ako kay Mama." Iritable kong sinagot ang Kuya ko, ang OA naman kasi niya. Ito ang isa sa pinaka ayaw ko sa mga Kuya ko. Napaka OA nila mag react masyado silang over protective. Kaya naman namin ang sarili namin at siya ka hindi naman umalis mag isa. Mag kasama kami ni Jen para tuloy minamaliit niya kaming dalawa.

"Hindi ko tinatanong kung san kayo pumunta o nag pa-alam ba kayo. Ang tinatanong ko bat ngayon lang kayo umuwing dalawa?"

Wow talaga. Mas OA pa siya kaysa kay Papa. "Kuya we met our friends sa mall. Nanood kami nang movie at kumain tapos nag kwentuhan kami kaya natagalan kaming umuwi." Pag sasabe ko sa kanya. "Okay na ba yun na report ko sayo? Kasi kung oo pwede na ba kaming pumanhik sa taas?" Dagdag ko pa dito.

"Sinong mga friends?" Tanong ulit niya.

Oh oh. Tinignan ko si Jen na hindi nag sasalita sa isang gilid. Tinatanong nang mga mata ko sa mga mata niya kung sasabihin ko ba sa kanya yung totoo o hindi. "Oh bat di kayo makasagot. Sinong mga friends yun?" Tanong ulit ni Kuya sa amin.

"The one who went to the hospital sina Wendyll at Izzy." Pag sisinungaling ko.

"Sinungaling" sagot naman niya . My gosh alam niya ba? "Uulitin ko. Sinong mga friends?" Paulit niya.

"Sila nga!" Parang umakting naman akong naiirita sa kanya.

"Don't you dare lie to me Kara" he already raised his voice at me. He raised his voice at me. As in raised ;(

"Nako. Tama na ang interrogation Caleb alas nuwebe palang pero makapag interrogate ka eh parang hindi sila umuwi nang isang linggo." Wahh were saved anjan na si mama.

Para naman na disappoint si Kuya nang narinig niya si Mama. "Demo Mama!" sagot nalang niya.

"Hay nako Caleb. Ipinapaalala ko lang sayo nung highschool ka noon eh halos hindi ka umuwi nang bahay dahil sa mga barkada mo at yang mga kapatid mo ginabe lang nang uwi pero maka react ka parang may ginawang krimen yang dalawa." Banat nang Mama ko sa Kuya ko.

Si Kuya naman ay parang napahiya sa sinabe ni Mama. "Mama iba naman ako. Lalaki ako, I can take care of my self pero silang dalawa Ma, their girls at ang mga babae hindi umuuwi nang GABI" diniinan pa talaga niya yung gabi.

"So? It's not like they do those things all the time."

'Go! Mama beat kuya up hehehe' pag che-cheer ko kay Mama.

He sighed heavily. My brother knows na pag may pinag tatalunan sila ni Mama wala siyang laban. Mama always win kahit sa isa kong Kuya or kay Papa walang nananalo pag si Mama na ang kaharap sa mga bangayan.

My brother raised his hands na para bang sumo-surrender. "Okay fine. You win. Okay." At tumalikod na siya paalis nang bahay.

"Oh! San ka pupunta?" Tanong ni Mama

"I have to take some air." Sabe lang nito at dire-diretsong umalis nang bahay.

I run to my Mom and hugged her tightly. "Your always our saviour Mama. Your the best"

She just laughed na para bang proud siya sa ginawa niya. "Of course. Anytime naman eh." After we parted nagtanong si Mama kung nagugutom ba kami. Syempre ang sagot namin "oo" diba pagkain yan dapat di tinatanggihan.