And then i lost myself..

Nieuwe thuis..?

Waarom ik toch altijd? Waarom moet het mij weer overkomen? Ik zat al een hele poos in de auto en probeerde mijn tranen te bedwingen. Ik wou niet verhuizen, ik wou niet weg bij mijn vriendinnen. Ze betekenden alles voor mij en nu moest ik ze in de steek laten. Ik heb al zoveel gehuild maar ik weet dat het niet helpt..
Ik slaakte een diepe zucht. Al heel de weg was er nog geen woord gezegt, en ik was ook niet van plan om iets te zeggen. Als het moest zou ik nooit meer iets zeggen. Weten mijn ouders dan niet dat ik GELUKKIG was in ons oude dorpje. Wisten mijn ouders niet dat ik helemaal niet opnieuw WOU beginnen. Wie weet hoe mijn klas wel zal zijn in die nieuwe school..
Ik pakte uit men tas die naast me stond mijn schetsboek. Ik keek naar het wit-gele harde papier waar ik zo van hield. Eigelijk had ik men schetsboek altijd bij me, ik hield zoveel van het tekenen, ik kon er zoveel van genieten.. Gewoon beelden op papier tot leven brengen.. En zodra ik men potlood op men papier aanbracht was ik weg.. Hij was al bijna vol maar ik had uit het tekenwinkeltje dicht bij mijn oude huis nog een nieuw gekocht. Wie weet als ze wel een tekenwinkel hebben in het dorpje waar we zouden wonen. In de auto kon ik niet tekenen allesins, en hier op de snelweg al zeker niet.
"We zijn er bijna schat" doorbrak mijn moeder de stilte.
"Oke."
Ik antwoorde gewoon kort. Mijn ouders moesten niet denken dat ik dit allemaal goed vind.
"Ik weet dat je het niet oké vind dat je broer niet meegaat senna, maar hij is 21 en jij 14, je moet hem ook begrijpen Senna."
"Ik kon toch bij hem blijven wonen dan" zei ik bits terug.
Mijn vader slaakte alleen een diepe zucht en verder was het weer helemaal stil. Ik bladerde in stilte door men schetsboek, de mooiste tekening vond ik toch wel het oog met de traan. Ik had er 8 uur aan gewerkt maar het was helemaal de moeite waard.
Ik kwam bij de tekening van men broer. Hij zat op een bankje bij het park aan ons oude huis. Hij had daar zo stil gezeten in de zon met zijn sigaret dat ik hem ondertussen heb getekend. En het resultaat is best mooi geworden uiteindelijk, toen ik het thuis nog wat had bijgewerkt met houtskool. Thuis.. Maar dat is mijn thuis niet meer.. Ik heb nu een nieuwe thuis, en ik weet helemaal niet wat me te wachten zal staan.. De auto draaide de snelweg af met een scherpe bocht. Dat was voor mij het teken dat we er bijna waren.. Uit mij ooghoek ontsnapte nu toch een traan. Snel veegde ik hem weg zodat niemand het zou zien. Ik had straks een heel nieuw leven, en ik zag er als een berg tegenop..

Dit was deel een van mijn NIEUWE boek :) hopelijk vinden jullie het al een beetje leuk ! Ik probeer snel verder te schrijven maar ik heb het wel druk nu. En ik wil men ander boek (only a vampire can love you forever) ook graag nog afwerken. Maar ik beloof dat ik zo snel mogelijk verderschrijf laat zeker een rea achter en zeker stemmen ;) lees ook het boek 'de vlinder' van Elisetjeeh. Fantastisch boek !