Pustka. Ledwo słyszalna melodia. Młoda dziewczyna w ciemno fioletowej sukni na środku sali. Tańczy swobodnie do muzyki. Spełnia jedno ze swoich marzeń. Robi to co kocha. Nikt jej do tego nie zmusza. Wyobraża sobie najlepsze chwile swojego życia. Góry, piękne widoki.
Po chwili nastaje cisza. Wypełnia cały budynek. Cała magia ogromnej sali znika. Radość która towarzyszyła przez chwilę jak by wyparowała w powietrze. Chęć do życia zniknęła razem z dźwiękami utworu który przychodził nie wiadomo skąd.
Po chwili ciszy znowu były słyszalne dźwięki. Tym razem wolniejsze i spokojniejsze. Dziewczyna znowu ruszyła do tańca a sukna ciągnęła się za nią. Zadowolona, że w końcu może robić co kocha.
Od zawsze jej wielkim marzeniem było tańczyć. W wieku 8 lat usłyszała, że nigdy nie będzie mogła z powrotem wrócić na parkiet. Jednak wiara czyni cuda. Uwierzyła, że da radę,i tak się stało.
Po długich zmaganiach, ciężkiej pracy, osiągnęła swój cel. Jest w wymarzonym miejscu. Środek lasu, ani jednej żywej duszy. Tylko ona i melodia. Teraz spokojnie może realizować każde swoje marzenie. Dla niej nie ma już rzeczy niemożliwych
