"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mim...
Evet, farklı insanlardık. Peki bu sevmemize engel miydi? O ufacık şehrin içinde birbirimize kapıldık... Oysa bizim kavuşmamız imkansızdı... Yağmurlu ve ıssız yolda yürüyorum. Sanki her adım bana acı veriyor. Kafamın içinde tekrarlıyorum... Işıklar bana kalbimin yolunu gösterecek... Işıklar bana kalbimin yolunu göster...