همان‌گونه که بودم به یادم بیاور، همان‌گونه که می‌رقصیدم و می‌چرخیدم، به یادم بیاور حتی اگر از یادتت رفتم. مرا که فراموش شدنی‌ترین تراوش جهانم برای لحظه‌ای هر چند کم به یاد بیاور. که بودم؟ چه بودم؟... که برای چه بودم؟ (جا مانده از تاریخ)
ما غریبه هایی بودیم که به دوست ها و بعد بهترین دوست ها تبدیل شدیم، حالا یا میتونیم این عشق رو بپذیریم، یا دوباره به غریبه هایی تبدیل بشیم، ولی با هزاران خاطره... تو برای این عشق چقدر میتونی شجاع باشی؟! Cause love, is only for the brave :) .................. -تو مال منی. و من روی دارایی هام خیلی حساسم. +من خیلی وقته که...
من ژاله‌ی پژمرده‌ی تبعید شده به عمق خاموشی‌ام و تو یگانه روزنه‌ی زندگی بخش گلبرگ‌های خشکیده و درمان ریشه‌های مرده و تن رو به افولِ این بذر خفته در نطفه!
زمزمه‌هایی که با پاتیناژهای ممتد مغزم رو می‌خورن تا تبدیل به نوشته بشن. مجموعه‌ای [وان‌شات] توی جزء، جز صحیح!
[completed] 'من نمیخوام این اعتیاد مرگبار رو ترک کنم... من نمیخوام خودم رو از گرداب عمیق اسرار تیره‌ام بالا بکشم؛ اما تو مخدر خماری و مسکن درد‌هام باش تو گرمای استخون‌های یخ زده‌ام باش تو نور قلب تاریکم باش... '
{°completed°} به نام ستاره‌های شمالی سرزمین سبز نگاهت پرستیدنی ترین معبود من، و قسم به پرتوان درخشان شفق نفس گیر لبخندت، امروز و فردا و تا به ابدیت؛ تا روزی که هفت آسمان به زانو نشیند و خورشید و ماه در تلاطم پرواز امواج اقیانوس آرام عشق بازی کنند، جسم و جان و روح و روانم را پیشکش نگاره‌ی افسونگر نرگسی‌های مست چشمانت م...
[completed] تو همون قطره بارونی بودی که از یه ابر سیاه رو قلبم چکید و شکوفه زد. یه سایه بودم و خورشید بالا سرم تو بودی، این تصمیم من بود که با تو تضاد ایجاد کنم یا بذارم زندگیم به همون خاکستری بودنش ادامه بده. تنها کاری که رو دوشِ تو گذاشتم این بود که اجازه بدی عشقم رو بهت نشون بدم نیلوفرِ آبیِ من.
