Rahip hızlı adımlarla çamların devrildiği yere gidip taşların arkasına baktı hiçkimse yoktu. Rahip korkmaya başladı eleriyle taşlara tutunarak geri gitmeye başladı. Bir an ayaklarının arasında bir şey hisseti bütün vücudu donmuş gibi titredi çığlık atarak tam koşmaya başlayacaken ayakları paltosuna takılıp yere düştü...
Keskin acıların sırrı yoktur. Yaşamak vardır, yaşatmak vardır. Sadece bir öfke kopardı içimde ki fırtınayı. Sadece bir bakış öldürdü o an bütün algı mı. Bir kaçış kovaladı bütün gerçekleri. Bir yol attı bizi uçurumun köşesine. Bir psikopat takıldı peşimizden ve almaya çalıştı canımızı. O an kaldı ruhum tek başına...
Arslan ve Çise'nin hikayesine benimle birlikte tanıklık etmeye ne dersiniz... ▪KESİT▪ " Beni asla bırakmayacaksın değil mi ? " Hıçkırıklarımın arasında sorduğum soruya bedenimi bırakmak istemezcesine sıkarak " Asla...Bir tek sen! Hayatımda bir tek sen olabilirsin..." diye cevap vermişti. Bu adamdan benim ömür boyu kur...
Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
Kahramanlarımız bulundukları çözdüklerini zannederken aslında olay onları sonsuz bir bataklık gibi karmaşanın içine çekiyor. Bu durum karşısında aralarında ki bağı güçlendirerek o bataklıktan çıkmak veya bağları kopararak çıkmaya çalıştıkça daha derine çekilmek onların elinde.
Ben buydum; çığlıklarını kimseye duyuramayan, içinde tuttukça patlayan bir yangın. Öyle bir yangın ki bu sadece bulunduğu yeri yakıyor, etrafa sıçramaya dahi yeltenmiyordu. Peki bir yangın çoktan kül olmuş bu ruhu kaç kere daha küle çevirebilir? ☽ LONGAZ • Zehra DEMİRHAN