Bir adam vardı kalbi buz tutmuş, yalnızlığa mahkum, şeytanın ta kendisi... »Ben, hepsinin gözlerimden dahi korktuğu adamım Loris... Her birine diz çöktüren ben! Nasıl oldu da onun tek bir bakışına kulu oldum söyler misin? Nasıl küçük bir kız çocuğuna yenildim? Her şeye kuşkuyla bakan ben, ona nasıl bu kadar eminim?« ...
"Seni uyardım! "Dişlerini sıkarak konuştuğunda onu ilk gördüğüm anda ki öfkesiyle yüz yüze geldim "şimdi buradan gidiyorsun! "Bir elini kolumdan çekerken diğer eli tutuşunu sıklaştırmış cevap vermemi beklemeden beni peşinden sürüklemişti. Birlikte iki katı koşar adımlarla inerken kapıyı açtığı gibi beni dışarı sertçe...
Gecenin huzur veren sessizliğinde, Huzur veren karanlığında, Huzur veren 'Ay Işığında...' "...tekrardan seni görmek güzel, küçük prensesim," dedi sinsi bir gülümsemeyle. Kaskatı kesilmiş bir şekilde ona bakıyordum. Çocukluğumun katili, kabusum, karşımdaydı. ☆☆☆☆☆ 'Kimisinin gecesi; parlayan yıldızlarla doluydu, kimi...
Hayatımın dönüm noktasını yaşadığım zaman dilimindeydim sanırım. Bu şehre gelmek ... düşüncesi bile beni yaşanmışlıklara götürürken . 6 sene sonra yine burada , hayatımın mahvolduğu yerdeyim... çocukluğumun geçtiği ve sonrasında terk etmek zorunda olduğum şehirde , İstanbul'dayım.
