Biz seninle gidilmeyen şehrin, çıkılmayan yokuşlarında soluklandık. Ve hiç olmayan panjurlu bir evin hayalini üstümüze çatı yaptık. Yani anlayacağın adamım ,seninle bir yalanı yaşadık! *** Yol gitti, Eleine bitti; fakat mesafeler hiç tükenmedi. Kırılan kalbinin acısı arkasında, gelecek için umudu önünde yürüdü, yürü...
Nefesimin yetmediği, sesimin işitilmediği, zamanın akmayı bırak adının bile bilinmediği bir boşluktayım sanki... Bir ben varım bir de uzayıp giden hiçlik... ∞҉∞ Aygün'ün geçmişi sır değildi; fakat ağzına alamadığı dilini yakan isimler ve yaşanmışlıklarla karanlığa mahkûmdu. Günler aylara aylar yıllara uzadı ve karanlı...
Sen... Sen ve sen değil... Hele sen hiç değil... Sen kumral olan, seni de bekliyorum. Biraz sonra bu sayfaya gireceğinizi biliyorum. Orada sizi bekliyor olacağım. Hey... Seni unutmuş muyum, peki sen de gel... Görüşürüz...