"Ο ήλιος, ο ουρανός, η γη! Να, εδώ είναι μπροστά μου. Τα βλέπω! Αντικρίζω και πάλι τον κόσμο.. Αυτόν τον κόσμο που τόσο λαχταρούσα δω όλον αυτόν τον καιρό. Δεν ζω πλέον στο σκοτάδι." Τα πρώτα λόγια της Ρενέ βγήκαν αυθόρμητα από μέσα της, καθώς βγήκε από το νοσοκομείο, μετά την επέμβαση της για την επανάκτηση της όρασής της, την οποία είχε χάσει μετά από το αυτοκινητικό δυστύχημα. Ανυπομονούσε να δει τι δεν μπορούσε όλον αυτόν τον καιρό. Όταν όμως φτάσει η στιγμή να σταθεί μπροστά σε όλα τα προβλήματα που εμφανίστηκαν μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια της τύφλωσης της, ίσως να μην είναι όλα όπως τα περίμενε. Συνεχείς μικρής διαρκείας τυφλώσεις παρόλα αυτά θα στοιχειώνουν διαρκώς την ζωή της . Έρωτες, έντονες συναισθηματικές καταστάσεις και προβλήματα θα την ακολουθούν παντού έως που θα πρέπει επιτέλους να βάλει μια τάξη στην ζωή της.