(Shawn'ın ağzından) 3 aylık bir tatilin sonunda o malum gün gelmişti sonunda üniversiteye başlıyordum. Tüm bu ergenlik saçmalıklarım bitecekti. Saçma sapan biri için ağlamalarım, şarkılar dinlerken onunla hayal kurmalarım hepsinin sonuna gelmiştim. Sanırım tünelin ucundaki ışığa ulaştım. Daha önce ailemle beraber kayıt yaptırmak için okula gelmiştik ve okulu gerçekten çok sevdim. Tek istediğim iyi bir arkadaş grubu ve hayatıma bir kerecik olsun beni seven birisiyle karşılaşmak. Aklıma liseye başlarken olan düşüncelerim geldi ve ne kadar saçmaladığımı farkettim. Benim gibi birisini kim severdi ki! İçine kapanık, kimseyle ihtiyacı olmadıkça iletişim kurmayan *daha doğrusu kuramayan* birisiyim ben kim böyle birini sevebilir! İçimden kendi kendime kavga ederken saçmalama sınırımı aştığımı farkettiğimde çoktan okulun giriş kapısına gelmiştim.