Masakit pakawalan ang taong ilang taon mong minahal. Masakit sabihing hindi mo na siya mahal gayong halos mabingi na ang tainga mo sa isinisigaw ng puso mo. "Don't do this, Pia. I promise to become a better man for you. Just don't do this." Parang pinipiga ang puso ko habang pinagmamasdan siyang nakaluhod sa harap ko at hilam ang mata sa mga luha. How I loath myself for doing this to him. Kung sana ay ipinanganak akong katulad niya. Sinubukan niya akong abutin pero iwinaksi ko ang kamay niya. I stared at him emotionlessly and leave him the word that scattered our both hearts. "I never loved you. And I will never do. So please live your life and forget about me." Tinalikuran ko siya at nagsimulang maglakad paalis. Pero sa huling pagkakataon ay narinig ko ang pagtawag niya. "Maybe you never loved me, but I'll show you that you will love me someday. At kapag dumating ang panahong iyon, ako naman ang magpapalasap sayo sa sakit na nararamdaman ko ngayon." I smiled when I realized that the scene twisted. Ako dapat yung tatalikod. Kulang na lang iuntog ko ang ulo ko. Theres nothing painful than watching the person you love walking away from you. "Don't worry, my love, I am ready for that day. And that day is now. Saranghae."