<<Μείνε μακριά της.Το κατάλαβες;>>σφίγγει ακόμα περισσότερο τις γροθιες του... <<Αγοράκι μου πάρε το χαμπάρι επιτέλους.Η Εμμα είναι δική μου!Πιστεύεις πραγματικά ότι θα γυρίσει ποτέ να κοιτάξει κάποιον σαν εσένα?Έναν αλήτη χωρίς μέλλον? Ένα τίποτα είσαι! Ένα παλιοκαθικι! Ένα σκέτο μηδενικό!Λοιπον φύγε μακριά της επιτέλους και άφησε την να ζήσει μια ζωή με κάποιον που της αξίζει.>> Το σαγονι του άρχισε να σφυγγεται σε κάθε λέξη του Στιβ.Ηξερε πως είχε δίκιο! Της άξιζε κάτι καλύτερο από αυτόν!Στο κάτω κάτω δεν είχε συναισθήματα για αυτήν! Να την χρησιμοποιήσει ήθελε και μετά θα την εδιωχνε μακριά του! Όπως όλες τις άλλες! Έτσι δεν είναι?Εσφυξε τα χέρια του ακόμα περισσότερο και πλέον οι φλέβες επάνω τους ήταν ευδιακριτες!Δεν είπε τίποτα!Αποφάσισε να εξαφανιστεί... Αλεξ και Στιβ! Ο ένας το μεγαλύτερο αναρχικο στοιχείο του σχολείου και ο πρόεδρος του δεκαπενταμελους...ο άλλος ο καλύτερος μαθητής του σχολειου με διακρίσεις και επαινους.Τα κακά παιδιά χωρίς αισθήματα και ευαισθησίες! Μόνη τους διαφορά η κοινωνική θέση! Ορκισμενοι εχθροί μέχρι το τέλος της ζωής τους!Τι θα γίνει όταν το ενδιαφ