Bir çift yeni göz, hayata bakmak için açıldığında başlıyor tüm hikâye. Yeni bir hikaye için başlığını atıyor hayat. Konusunu zaman belirliyor. Belki yeni bir destan belki en değerlisinden bir aşk belki de tüm acıyı bir araya toplamış hüzünün hikâyesi. Hile yapar mıydı hayat? Hikâyelerimizi çalar mıydı? Haketmediğimiz şeyler yazar mıydı satırlarımıza? Acımasızlık... Bunu benimseyen 'yaşam' kelimesinden ne beklenirdi ki? Hissetmişti insan bu acımasızlığı, hissetmese ağlayarak başlar mıydı hikâyeye? Konuşmayı, okumayı öğrenmeden önce öğrendi ağlamayı, bu gerekliydi. Hayat acımasızdı, yaşamak için acımasız olunmalıydı. En azından yaşama isteğine sahipken.