Her zaman en doğru olan, en iyi görünenle işler yürümezmiş. Belki de benim cennetim, en kötü olanda saklıydı. Bana en uymayanda... şirazemi kaydıranda. "Biliyorum, olmaz diyeceksin. Ama yandık ikimizde bu ateşte Şûle. Doğru değilim, doğrun değilim ama bu saatten sonra bırakmam kızım ben seni, benim yönüm sensin! Öyle yada böyle. Doğru yada yanlış. Benimsin, bu da böyle biline!" Yutkundum, ezberimi bozan bu adamın her bir sözü kandırılmak istediğimdendi... her sözüne inanmak istediğimdendi... Ve cayır cayır yanan yüreğime söz geçiremediğimdi.. •Başlangıç tarihi belli değildir.