Soms heb je het gevoel dat alles je tegenzit, misschien je school, je werkplek, je gezin, je financiën of een gebroken hart... We komen soms in een diepe dal en we weten niet wat ons overkomt. We komen niet vooruit. Maar toch is er altijd hoop, in onze donkere tijden, net als de sterren aan het pikzwarte hemel 's nachts, en het daglicht wat daarna volgt. Na moeilijke tijden komen makkelijke tijden. Hoe we tot onszelf weer komen is voor iedereen anders, en soms beginnen we weer vanaf beginsaf aan. Maar we komen er echt wel, we kunnen er tegenaan. Stap voor stap dan vindt je het licht wel, en steeds meer. Hoelang dat voor iemand moet duren; daar zit geen deadline aan. Durf een stap achteruit te nemen als het moet, en wees lief voor jezelf. Want als je slecht op jezelf neerkijkt, opent dat een nieuwe wond elke dag. En dan heb je het ook tegen ''je kleine ik''. Zou je de negatieve dingen die je op jezelf in het heden projecteert, zeggen tegen een foto waar je op stond, toen je nog een kind was? Ik denk het niet. Wie je was, ben je nog steeds, en liefde en warmte, verdient iedereen. Daarom deze gedicht. Groetjes