Artık benim için yeni bir dönem başlayacaktı. Annemin yokluğunu her gün bir önceki günden daha fazla hissedeceğimi biliyordum ki.. öyle de oldu. Bazen görmediğimiz insanların bile hayatımızda doldurulamayacak yerleri vardır. Biz onların yerlerini başka şekilde doldurmaya çalışsak bile taşlar yerine bir türlü oturmaz. Galiba.. galiba bu da hayatın en acımasız yönü. Annem her ne kadar yanımda olamasa da onun benim için ayrı bir yeri vardı. Hayatımdaki en önemli insan annemdi diyebilirim. Babam mı? Babam ben küçükken bana bakamayacağını söyleyip annem ile bizi terk etmiş. Şimdi ise Selin'den başka kimsem yok. Annem ölmeden önce yanımda olamasa bile varlığını içimde bir yerde hissedebiliyordum. Hala daha hissediyorum. Fakat gerçeği ile hayali bir olabilir mi?