Nefes alışverişlerim soluklarıma karışırken kalp ritimlerimi duyuyordum.İki elimi ağzıma siper etmiş korkularımı susturuyordum belki de.Ama hiçbir işe yaramadığı kesindi.Bedenimi sakladığım yatak ölümle yaşam arasındaki arafımdı şuan.Biraz sonra yaşayacaklarım canlanıyordu istemsizce zihnimde. Kanlar içinde yerde kıvranırken aciz bedenim anne ve babamın katilinin ayakları altında.Gözlerim usulca sonsuzluğa kapanırken son dediğim şey 'annecim babacım yanınıza geliyorum'. Böyle mi olacaktı yani.Razıydım aslında bu sona.Anne ve babamın bedeni kanlar içinde hergün eğlenip gülüştügümüz evimizin salonunda yerde yatarken bense bir korkak gibi yatağın altına saklanmıştım. Kalbim göğüs kafesimi yırtacak şekilde ritmini arttırıyordu.Bulacaklardı beni.Bu evden çıkmalıydım.