"UMUT" etmek ayrı "UMUT" var etmek ayrı....

Hayat...

Sonunda özgürlüğe doğru yürüyordum...

Hastane koridorlarından...

Merdivenler indim,asansörler kullandım,insanlar gördüm,acı içinde olan insanlar...

Kapıya geldim,nefes aldım sanki bir daha bu nefesi alamayacakmış gibi nefes aldım...

Gökyüzüne baktım,maviye baktım,çevreme baktım sonra yavaş yavaş araca bindim...

Oturdum arka koltuğa,yerimi aldım...

Arkada en güzel müziğik çalıyor...

Neşat ertaş " kendim ettim,kendim buldum"diyor...

Ne güzel değil mi?
Kendimiz ettik bu hayata,kendimiz bulduk kendimiz kaybettik kendimiz yorulduk kazandık ayağa kalktık...

Cama yasladım kafası,hafif rüzgar camdan geçip giden ağaçlar,ne karışık bir dünyam var...

Gözlerim herşeyin ağırlığıyla bırakıyor kendini derin derin...

Içimde sizi büyük ama böyle anlatılmaz birşey...

Onca yaşanmışlıklara rağmen anladığım çok güzel birşey var artık...

Hata bundan eminim bile...

HAYATI YAŞARKEN ELİNDE Kİ KALEMİ HİÇ KİMSEYE VERME...

Ben öğrendim ki,bu hayata yolunu çizerken...

Kelami başkasının eline verilmediği oldu...

O kalemi sımsıkı tutman gerekiyormuş...

Zira kalemi başkası tutsa o yoldan nelerin seni beklediğini bilmeden yürümek zorunda kalırsın...

Olacaklar seni dahada çıkmaza sürükler hata...

Işte bu yüzden kendi yolunu,kendin çizmeli insan...

Öyle bir çizmeli ki,düştüğü  yeride kalkacağı yeride kendi belirlemeli...

Hayatını başkasına emanet etmemeli...

Güçlü kalacağı noktayı,oturup ağlayacak duvarı,yüzünü yıkayıp döneceği noktayı iyi bilmeli insan bu hayata...

Çünkü bu hayat herşeyin,peş peşe geldiği insanı heba ettiği bir hayat...

Tesadüfen tanıştıkların olabilir bu hayatin çizelgesin de,

Güldüklerin,ağladıkların,eğlendiklerin,sevdiklerin,nefret etiklerin,değerli ve değersiz herşeyin o çizelgenin dibinde durmalı...

Çünkü hayat bazı şeylerin hiç güzel olmadığını acı gerçeklerle öğretir insana bu yüzden herşey çizgisinde durursa daha az can yakar...

Gözlerimi araladım ah yine Neşet ertaş "söylerim sözüm alımıyor,o yar yüzüme gülmüyor" diyor...

Biraz eşlik ettim acı şarkıya sözlerin deki asi yalnızlığa...

Sonra yine aynı haykırışlar devam ediyor ruhumda...

Çizdiğin yolda asla umudunu kaybetme diyor...

UMUT INSANIN GÜÇ KAYNAĞIDIR...

UMUT INSANIN IÇİMDEKİ IŞIKTIR...

Umut düşünce seni kaldıran tek unsurdur...

Çizdiğin ve çizeceğin yolda,herşeyi kaybedebilirsin unutma...

Ama umudunu asla kaybetme...

Böyle böyle saatlerce yol gittik,ağaçlar izledik,rüzgârı dinledik,şarkılar değiştirdik...

Yaslandığım camdan ayrıldım,kendi nefesimi kendim aldım...

Yanan her araba ışığına uzun uzun baktım...

Ben bu sefer umuda yaşıyorum,umuda yazıyorum,umuda haykırıyorum...

Bu satırların adı umut ben yazdıkça güçleniyorum...

Okudukça,başaracağımıza da inanıyorum...

"UMUT SENİN EVİN,IŞIKLARINI SÖNDÜRME"....