Lotte gaat naar een nieuwe school, maar niets is wat het lijkt, ze is in groot gevaar door een kracht groter dan haarzelf, er hult zich een groot mysterie.
13+
In een halve trance hoorde Lotte de stem van haar moeder en wist hoe laat het was, maandag ochtend, een herhalende hel die nooit wilde stoppen.
Ze was net verhuisd op zo'n duizend kilometer van haar oude huis, veel gaf ze er niet om want ze had niemand om te missen.
Ze was helemaal niet gestrest over het feit dat ze moest veranderen van school, eerder nieuwsgierig naar een nieuwe plek, met nieuwe mensen die misschien wel een woordje met haar willen wisselen.
Lotte ging met trage pasjes de trap af op weg om te ontbijten, aan tafel had ze voor de zoveelste keer een discussie met haar moeder over haar routine in de ochtend, Lotte negeerde het en vetrok naar de bushalte.
Ze heeft nooit een goede relatie met haar moeder gehad, ze waren net als tegenpolen, het tegengestelde van elkaar, maar toch hebben ze elkaar nodig om te leven.
Lotte is het al gewent om de bus te nemen, maar alles was zo anders hier, ander gebied, een nieuw avontuur.
Het was spannend, maar eng tegelijk.
"Wie ben jij jongedame?" Vroeg een man aan de bushalte.
Gewoon negeren, dacht ze, het is weer zo een creep, voor je kijken, niets zeggen.
De man drong aan, "wie ben jij?" Toen Lotte niet antwoordde begon de man onnatuurlijke gezichtsuitdrukkingen maken en herhaalde "wie ben jij? Wie ben jij? Wie ben jij?" Lotte begon zich oncomfortabel te voelen de man begon steeds dichter bij te komen, toen hij op een pas van haar was besloot ze te lopen, zo hard ze kon, alsof haar leven er vanaf hing.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lotte keek achter zich toen de man riep: "Het komt! Het komt!"
Lotte begreep er niets van, wat komt er? Ze keek om zich en zag de diepe, donkere onmenselijke ogen die door haar keken, nog harder lopen dacht ze.
Bushalte 24
"Eindelijk" dacht ze, na een halve marathon te lopen, Lotte was nog nooit zo blij om op een warme bus te kruipen, alles is beter dan in de buurt te zijn van die creep van een vent.
Het besef van wat er net gebeurt was komt nu pas, "Wie is hij? Wat bedoeld hij? Wat wil hij van mij?" Waarom zag niemand anders hem? Waarom ik? De gedachtes over de man zweefden door haar hoofd als een ontstopbare golf van angst.
De bus was gearriveerd, ze keek rond zich, ze kende niemand, niemand sprak haar aan, ze stond er alleen voor, het was alsof ze alleen was in een volgepropte bus.
Na een enige tijd rijden zag ze een grote campus in verte, zeker 3 keer zo groot als haar vorige school.
De nieuwe school was oud, het was net alsof de school was blijven stilstaan in tijd, ze moest van haar moeder het internaat bezoeken omdat ze de keuze moet maken tussen extern of intern.
