Chapter 3
"Oh my god!" Napatakip ng bibig si Vanessa pagkatapos marinig ng mga sinabi ko.
I'm really sure that this is a serious matter. There's someone behind of this threat. The question it, Who? Who the heck is the person who want me die? Who the heck is the preson who's mad at me at the points that he want me to kill?
Ganon ba talaga kalaki ang galit niya sakin na umabot pa sa puntong ito? Bakit hindi niya nalang ako harapin? Bakit kailangan niya pang idaan sa ganito? Ano ba ang naging kasalan ko sa kaniya?
Oh my god! I'm going insane thinking that theres someone who want me die.
Napahagulgol na naman ako. Tumayo si vanessa at niyakap ako.
"We must report it to the police janella. Nag-aalala na ako sayo. And dom, he also need to know about this." Vanessa said.
I imediately shaked my head.
"No! He's very busy on hus bussiness and the wedding vanessa. He will postponed it if i tell him." I cried.
"But.. Pano kung sa mismong kasal ka saktan nung kung sinoman ang nasa likod nito? Or worst. Oh god!" Vanessa looks frustately upset now.
"I can't really tell it to them, they'll postponed our wedding. That can't be. Pano kung di naman talaga seryoso sa pagpatay saken? Pano kung ginagawa lang ito para di matuloy ang kasal namin? You know dom, he has a lot of admirer, and me also. No! The wedding can't be postponed vanessa." I cried.
Vanessa hugged me tightly.
"Pano nga kung saktan ka talaga nila? Janella you can't handle this alone."
Umiling ako.
"That's why you're here. You'll help me right?"
Tumango siya.
"Ofcourse janella. But we can't still do this. We need to inform your family especialky dom, he haz the right to know."
"No! Promise me vanessa. " Seryosong sabi ko.
Bumuntong hininga siya.
"Fine! I promise."
Di na niya napigilan ang paghagulgol kagaya ko. Pinagtitinginan na kami ng mga tao dito sa cafe pero wala na dun ang atensyon namin.
"Are you sure about this?" Naninigurong sabi ni vanessa. Tumango lang ako."It's very dangerous decision janella. Even i alrrady agree to you, mas tama pa rin na sabihin mona sa family moto habang maaga pa. Especially to dom, he has a right to know, they has a right to know about this."
I don't have a choice. I can't risk our wedding. Everything is ready. Everyone is excited especially me, us. Magagawan kopa naman siguro ng paraan toh. Anyways wala pa namang ginagawang masamang hakbang sakin ang kung sinumang nasa likod nito. At kung meron man, sisiguraduhin ko na mauuna ko siyang hulihin. Gagawin ko ang lahat para malaman ang kung sino man ang may pakana nito at sisiguraduhin kona hindi matutuloy ang kung anumang masamang balak niya.
Nagtagal pa kami ni vanessa sa cafe ng mga kalahating oras pa. Nag-ayos den muna ako bago umuwi at makipagkita kay dom. I make sure that there's no trace in my face that i cry. They can't know that i recieved a incecutive threats.
Bumalik ako sa company ng maayos. Maayos na ang itsura ko at wala ng mababakas na umiyak ako. Kung titingnan ang itsura ko ay wala kang mapapansin na may mabigat akong problema, na may mga taong nagtatangka sa buhay ko.
"Good evening ma'am. Akala kopo nakauwi na kayo." Sabi ng guard ng company ng magkarating ako.
Ngumiti ako ng pilit.
"Nagkita lang po kami sandali ng bestfriend ko."
Tumango lang ang guard kaya nilagpasan kona siya.
Naglakad nako papunta sa office ko. Sinalubong naman ako ng secretary kona malawak ang ngiti.
"Good evening ma'am. Sir dom is waiting for you inside." Sabi niya na nagpakaba sakin.
Napatingin ako sa box na hawak ko. Bitbit ko ito dahil pinakita ko kay vanessa. Kumalabog ang dibdib ko sa kaba. He can't see this.
Nagpapanic nako kung saan ko pedeng itago ang boz na hawak ko.
"Hmm. Is there a problem ma'am?" Mukhang napansin ng secretary ko ang pagpapanic ko.
"Ahh. Can you put this on the conference room?" I nerveously said."Don't open it okay. Siguraduhin mo na walang makakakita nito ahh. Plss."
Ngumiti naman siya kahit na halatang nagtataka na siya sa ikinikilos ko.
"O-okay ma'am."
Wala namang pumapasok sa conference room except lung may meeting ang mga board members kaya safe dun.
Huminga muna ako ng malalim.
"You can do this janella." Pumikit ako ng mariin ng nanginig ang mga kamay ko ng hinawakan ang pinto ng office.
Huminga ako ulet ng malalim at tuluyan ng binuksan ang pinto.
I immediately flashed my sweetest smile the moment i enter my office.
I saw him sitting pretty on my sofa. He's still wearing his bussiness suit.
Napaka-gwapo niya sa simpleng pag-upo lang. God! I can't let my wedding with this guy to be postponed.
Umangat ang tingin niya ng naramdamang bumukas ang pinto. Napangiti siya at kita ko kung paano sumigla ang kaninang nga naiinip niyang mga mata ng makita ako.
He stand and spread his both hands waiting for my hug.Halos tumakbo at mapatalon ako para lamang mayakap siya.
Natawa siya dahil sa reaksyon ko at dahil sa muntik naming pagkatumba dahil sa biglaan kong pagyakap.
He kisses the top of my head.
"You missed me that much huh."
I smiled as i burried my much in his chest.
I sighed in relief.
This is what i really need right now. His hugged gives me comfort. In his arms i found home. And i can't miss the chance to be with him forever.
***
