What is Love?[COMPLETED]✓

WIL 09

Napaubo naman ako dahil sa sinabi niya. Inabutan niya naman ako ng tubig. "Nandito ka ba para humingi ng tawad o para madagdagan ang kasalanan mo?"

"So..natatandaan mo—"

"Wag mo ng ipaalala kong ayaw mong kaladkarin Kita palabas"

Napatawa naman siya ng mahina. "Bakit? Nagseselos ka?"

Natigilan naman ako sa pagkain. Nagseselos?

"Bakit naman?"

"Dahil sa nakita mo na may kahalikan ako"

"So..hinalikan mo talaga!?" Hindi ko napigilang mapasigaw.

Tumawa pa siya. "Hindi ka pa nagseselos sa lagay na Yan?"

Pinakalma ko naman ang sarili ko. "Baka hindi mo marinig ang sinabi ko kung hjndi ako sisigaw"

"Admit it Sandria. You have a feelings for me too" ngumiti pa Ito.

"Kung tusukin kaya kita ng tinidor? Titigil ka na ba?" Banta ko sa kaniya.

"Kahit gapusin mo pa ako. Hindi kita titigilan" ngumisi pa Ito.

"Lumayas ka nga dito!" Taboy ko sa kaniya.

"Pinapalayas mo na agad ako? Hindi mo pa nga ako pinapakain"

"Madami naman pera mo. Bumili ka nalang sa cafeteria niyo" at agad akong napatingin sa suot niya. "Bakit ka nga pala nandito? At bakit naka uniporme ka? Mag ski-skip ka?" Mag kakasunod kong tanong.

Napangisi ulit siya. "So..Hindi mo matandaan?"

"Ang alin ba ha? Yung nangyari kagabi? Yung may kahalik kang babae?"

Nawala naman ang ngisi niya. "Please. Wag mo ng isipin ang nangyari kagabi. Ayokong masaktan ka"

Nagulat naman ako sa sinabi niya. H-hindi niya gutsong masaktan ako? Bakit? Gaano na niya ba ako kamahal?

"You're drunk last night with some guy" napaiwas naman siya ng tingin. "I also heard all of your conversations. I'm just standing behind you" napabuntong hininga pa siya.  "Nakita ko din kong gaano ka kasaya at komportable sa kaniya. Naririnig ko din na tumatawa ka sa mga biro niya. Akala ko ako lang ang gumagawa non sayo. May iba pa pala" malungkot niya sabi. "Hindi ko maintindihan kong bakit parang nagiging selfish ako kapag sayo na. Ayokong makitang tumatawa ka dahil sa iba"

Napatingin siya ng deretso sa akin. Ako naman ay hindi ko alam kong anong sasabihin ko. Nakikinig Lang ako sa mga sinasabi niya.

Napatawa siya ng pagak. "This feeling is new to me. Akala ko noon nasa akin na ang lahat. Masaya na ako because I have my family and friends. Pero ng dumating ka..doon ko naramdaman na parang may kulang pa pala sa akin. At ikaw yon, Sandria. Ikaw lang ang nakakagawa sa akin nito" deretso lang ang paningin niya sa akin. "I got high grades. More achievements came to me. I won all the games. Nalampasan ko lahat yon. Dahil napag handaan ko. Pero ikaw ay bigla lang dumating. And I'm not prepared" lumapit siya sa akin. "Masaya ako dahil nakilala kita. I will do everything to win your heart. Pero kung alam ko ng walang pag asa at masaya ka na sa iba? Doon Lang ako titigil. Siguro nagawa ko na din naman ang lahat diba? Pero wala akong magagawa kong ang puso mo ay nasa iba"

Hinalikan niya ako sa noo.

Hindi ako nag pumiglas...

Hindi ko siya tinulak..

Hinayaan ko lang siya...

Napapikit nalang ako...

Dumilat ako ng maramdaman na Hindi na nakalapat sa noo ko ang labi niya.

"Masaya na ako dahil hinayaan mo akong manligaw sayo. Because that is Love. You need to let them go, hanggang kaya mo pa. You need to let them choose their hearts. Kung anong tinitibok nito. Iyon ang sundin mo. Dahil hindi mo mapipilit ang pagmamahal. Kusa mo yong nararamdaman. Masakit lang isipin na..oo, kusa mo ngang naramdaman. Pero Hindi niya Ito magawang suklian. Dahil nasa iba ang puso nito" ngumiti pa ito, pero lungkot ang makikita sa mata niya. "I need to go. I have a class this morning. Thanks for eating the food that I tried to cooked" ngumiti siya at may kinuha sa bag niya at sa sofa. "This is for you. Wag kang mag alala because roses symbolizes love. Hindi lang patay ang inalalayan ng bulaklak. You can give it to the one you love. And this medicine can cure your headache. And this chocolate is for you. To change your mood" ngumiti pa Ito pero maliit Lang. Hindi tulad ng ngiting ipinapakita niya.

Inilapag niya lahat sa mesa at walang lingon-lingon na umalis. Napatingin naman ako sa mga ibinigay niya. Naalala ko bigla na nasabi niyang narinig niya ang mga pinag usapan namin ni Vence kagabi. At nakatayo lang siya sa likuran namin that time? Hanggang sa malasing kami pareho? At pareho ng mga baliw na tumatawa? Iyon ba yon? Hindi kaya siya ang nag uwi sa akin dito?? Damn!??

Napatingin ako sa suot ko. Napaekis nalang dalawa kong kamay sa dibdib ko. "H-he also change my clothes!!??"

Fuck!!

Pervert!

Without of my consent!?

How dare he!?

Napaupo nalang ako pabalik. Napatingin ako sa gamot na ibinigay niya. Nag aalala ba siya? Napadapo ang tingin ko sa rosas at sa note na nakasabit dito.

"Good morning! Start your day with a smile on your face ^_________^" basa ko sa note na nakalagay at talagang may smiley pa?

Tinignan ko din ang chocolate na ibinigay niya dahil may note din Ito. "Sorry about last night. Hope this chocolates can help you forget and for you to forgive me" basa ko ulit.

Hindi ko alam kong ngingiti ba ako o pipigilan ko Lang? Napakabilis ng tibok ng puso ko.

"This feeling is new to me too, Vander. Kung alam mo lang kong gaano ko ka gustong pigilan Ito. Ayokong dumating ang panahon na iiwan mo din ako. Ayokong dumating sa point na magsasawa ka sa akin at mag hanap ng iba. Ayokong itaboy mo ako kapag nag makaawa ako sayo. Pagod na akong masaktan,Vander. Buong buhay ko hindi ko naramdaman na minahal ako. Buong buhay ko Wala akong minahal kundi ang sarili ko Lang. Wala akong pinagkatiwalaan dahil alam ko na iiwan din nila ako sa huli. Hindi ko lang gusto na kaayawan ako. Wala akong pamilya kaya may kulang din sa akin. Pero inaamin ko na noong una. Wala akong nararamdaman sayo. Pero ngayon alam kong may nag iba. Hindi na ako tulad ng dati. You change me a lot. You make me happy kahit sa simpleng gestures mo. Pinunan mo ang kulang sa puso ko. Na may tao pa palang kayang mag mahal at tumanggap sa akin" mahabang sabi ko.

"So that's how it goes?"

>>>To be continued....