ℌ𝔞𝔯𝔡 𝔏𝔦𝔣𝔢 (𝔇𝔞𝔲𝔤𝔥𝔱𝔢𝔯 𝔒𝔣 𝔖𝔱𝔞𝔯𝔨)

Bölüm 2

"Babanı bulmaya ne dersin?"

Quinn bu soruyu beklemediği için dona kalmıştı. Daha önce onu bulmayı hiç düşünmemişti. İstememişti de. Gerçi bulmak istese bile nereden bulacaktı ki?

"Annenin soyadını taşıyorsun değil mi? O zaman annenin senin doğduğun yılda kimlerle görüştüğünü veya nerelere gittiğini bulabiliriz."

Ava Quinn'e cevap bekler bir şekilde baktı. Quinn ne diyeceğini kestiremiyordu. Bir veya iki dakika sonrasında konuşabilmişti.

"Peki nasıl bulacağız?"

Ava ilk önce düşünür gibi baktı. Sonrasında aklına bir fikir gelmiş gibi sırıttı.

"Annenin günlüğü hala sende mi?"

"Okumayacağız değil mi?"

Ava arkadaşının sözleriyle ona salakmış gibi baktı. Sonra kafasını sallayarak "Yaptığı şeyleri not alıyor demiştin. Demek ki yapmamız gereken tek şey doğum gününden dokuz ay öncesine bakmak." dedi. Quinn ilk başta suratını asmıştı. Annesinin günlüğünü şimdiye kadar hiç okumamıştı.

Şimdi okuması gerektiğini duyunca içini garip bir hüzün kaplamıştı. Quinn anlamış gibi başını sallayarak onu onayladı ve kafasını başka bir yere çevirerek gözlerinden dolan yaşları serbest bıraktı. Ava bunu görünce destek vermek adına kardeşinden daha yakın gelen arkadaşına sarıldı. Gülümseyerek omzunu sıkıp acı bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.

"Onu bulmak istemediğini biliyorum ama benim babam ölmüşken seninkinin yaşama ihtimali var. O ihtimalin peşinden gitmelisin seni destekleyen biri olmalı yoksa çok yalpalıyorsun."

Bunu söylerken sonlara doğru sesi titremişti. Sanki o kendi yaşamını başka birşeyin arkasına gizleyerek içini döküyormuş gibiydi. Quinn gözlerini silip bir yandanda gülerek Ava'ya baktı onun sesindeki tonu çok iyi anlamıştı. Bu kadar yaralı olması zaten çok canını sıkıyorken dile getirmesi içinde birşeylerin yerlerini tamamıyla değiştirmiş gibi görünüyordu.

"Bu kadar içinde biriktirmesende anlatsan olmaz mı Ava? Bunca zamandır birlikte değil miydik? Şimdi de öyle olalım!"

Sonlara doğru sitem dolu çıkan sesiyle Ava takmayarak ilerlemişti. Quinn yine içine kapandığını görünce yüzünün düşmesine engel olamamış ve kızın arkasından ilerlemişti. Bir süre Ava hızlı hızlı yürümüş ve Quinn'de ona sitem dolu iniltiler çıkartıp peşinden gitmişti.

Odaya ulaştıklarında Ava kendi yatağının üzerine oturup gözlerini Quinn'e çevirdi. Karşısındaki kız yavaş adımlarla komidinindeki kilitli çekmecesini açmak için boynundak bir kilit çıkarttı ve onu açıp içinden bir kutu ve kahverengi kapaklı defter çıkartmıştı.

Ava ayağa kalkarak kızın yanına gitti ve günlüğe dokunup izin almak için gözlerini kıza çevirdiğinde Quinn onu başıyla onaylamıştı. Ava sayfaları çevirdiğinde istemedende olsa göz gezdirmek mecburiyetinde kalıyordu ve bazı sayfalara damlayan göz yaşları yazıyı bozarken bazısıda eskidiği için dağılma yapmıştı.

Quinn'in doğum yılına geldiğinde sayfadaki yazının oldukça kısa olduğunu gördü. Sadece tek yazılan şey

Kızının babasını asla affetme...

İdi. Sanki bunu kendine hatırlatmak istiyormuş gibiydi. Ava merakla diğer sayfaya geçtiğinde yine aynı şeyin yazdığını gördü. Quinn'in doğumundan ölümüne kadar bu yazı her sayfaya yazılmıştı. Bunu Quinn'e söylemek istediğinde bir süre gülerek arkadaşını izledi. Quinn gözlerini kapatıp elindeki eşarbı kokluyordu sanki onun kokusunu hep anımsamak ister ve o eşarptan bu koku eksilmesin diye küçük nefesler alıyordu.