#Unicoad
"ပါးပါးရေ သားတို့ရောက်ပီ"
ရှောင်းကျန့် အမေ့အိမ်ကနေပြန်ရောက်ရောက်ချင်း
Phဝင်လာလို့ကိုင်လိုက်ရာမှရှောင်းယွမ်ရဲ့စွာတာတာအသံလေးကထင်းကနဲ
"အင်း ဦးဦးကျိုးချန်တို့နဲ့ရော တွေ့ပီးပီလား"
"ဟင့်အင်း အခုမှလေဆိပ်ပဲရှိသေးတယ်လေ
ပါးပါးကိုစိတ်ပူမှာစိုးလို့လှမ်းပြောတာ အိမ်ရောက်ရင်
Video callခေါ်မယ် ဒါပဲ ဒါပဲ ဒယ်ဒီခေါ်နေလို့"
----
"ဘယ်သူ့ဆီဆက်နေတာလဲ"
"ပါးပါးဆီဆက်နေတာ ပေးပေး အဲ့တာ သားသယ်မယ်"
"မသယ်နဲ့ ကျိုးချန်နဲ့ယိွိပင်းသယ်လိမ့်မယ် ဟိုးမှာလာနေပီ"
ရှောင်းယွမ် က ရိပေါ်ပြတဲ့နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ ငယ်ငယ်ချောချော ဥိီးဦး နှစ်ယောက်
"ဒယ်ဒီ သူတို့က အတွဲတွေလား"
ရှောင်းယွမ်ကရိပေါ်နားကိုကပ်ကာမေးတော့
"သူတို့က ရည်းစားမရှိတဲ့ ချဉ်ဖတ်ကောင်တွေ
သူများနဲ့လည်းတွဲလို့မရဘူး သူတို့အချင်းချင်းလည်း
တွဲလို့မရဘူး လက်ပေါက်ကပ်လို့"
"Hay .. what up man ဒါရှောင်းယွမ်လေးလား"
မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ဦးဦးတစ်ယောက်က သူ့ပုခုံးကို
ကိုင်ကာ နှုတ်ဆက်တယ် ဟိုတစ်ယောက်ကတော့
စတွေ့ကတည်းကမျက်နှာတည်တည်ပဲဒယ်ဒီနဲ့
စကားပြောနေတယ်
"ဦးဦးနံမည်က ယွီပင်းတဲ့ ဟိုတစ်ယောက်က
ကျိုးချန် သားပါးပါးနှစ်ယောက်ရဲ့အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ မင်းငယ်ငယ်တုန်းကတော့တွေ့ဖူးတယ် နည်းနည်းလည်းကြီးလာရော ငါတို့က ဒီမှာရှိတဲ့ရုံးခွဲတွေအတွက် ရောက်လာလို့ မတွေ့ရတော့တာ
တခါတလေပြန်လာလည်း အိမ်မှာနေတာနဲ့
မင်းတို့အိမ်ကိုမရောက်ဖြစ်တော့ မင်းကလည်း
ဦးတို့ကိုမသိတော့တာလေ ဦးတို့ကိုရှိန်မနေနဲ့
နောက်မှမင်းပါးပါးတို့အကြောင်းကို ပြန်ပြောပြမယ်
အခုတော့အိမ်ပြန်ကြစို့"
"ဟုတ် ဦးဦးယွီပင်း"
ပါလာတဲ့အထုတ်တွေကိုကားပေါ်တင်ရင်း
တစ်လမ်းလုံးလည်း ဒယ်ဒီတို့ကစကားတွေပြောရင်း
စနောက်နေကြတာ တကယ့် လူငယ်လေးတွေပြန်
ဖြစ်သွားကြတဲ့အတိုင်း ပျော်ရွှင်ရင်းနှီးလျက်
