"ဒိုင္းး!"
ေသြးအိုင္ထဲမွာလဲေနေသာသူကိုမ်က္ေတာင္မခတ္
စိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္
ခင္ဗ်ားကဒါနဲ႔ဘဲထိုက္တန္တယ္
အသိျပန္၀င္လာတဲ့အခါေသြးအိုင္ထဲမွာလဲက်ေန
ေသာသူရဲ့အသက္မ်ွင္းမ်ွင္းရႈသံေတာင္မၾကားရ
ေတာ့
"ဟင့္အင္း! ဟင့္အင္းမဟုတ္ဘူးငါသတ္တာမဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး!!"
"Daddy! daddy !"
"ေဒါက္တာေဒါက္တာလုပ္ပါဦး၊က်ြန္ေတာ့္daddy
ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး"
ေဆးရံုမွာမွာေဆးပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ရုန္းကန္ေနတဲ့
daddyပံုစံကိုၾကၫ့္ၿပီးေရွာင္က်န႔္ရင္နာလို့မဆံုး
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿငိမ္ေဆးတစ္လံုးထိုးေပးခဲ့ပါ့မယ္"
"ေဒါက္တာdaddyကဘယ္အခ်ိန္ထိအိပ္ေနဦးမွာလဲ
ဟင္၊တစ္လေတာင္ၾကာၿပီေလဒီလိုပံုစံဘဲဆက္သြား
ေနေတာ့မွာလား၊ခင္ဗ်ားတို့ေျပာေတာ့အသက္အ
ႏၲာရယ္မရိွေတာ့ဘူးဆို၊ခုခ်ိန္ေလာက္ဆျိုပန္နိုးလာရ
ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးလား!!"
တကယ္ပါdaddyသာတကယ္ျပန္မႏိုးလာေတာ့
ေရွာင္က်န႔္အရူးလံုးလံုးျဖစ္ေတာ့မွာ
"ဒါကေတာ့လူနာရဲ့စိတ္အေျခအေနေပၚမူတည္ပါတ
ယ္၊စိတ္ခံစားခ်က္ေတြလြန္ဆြဲေနတဲ့အခါမွာလက္
ေတြ့နဲ႔အတုေယာင္ေတြကိုေရာေထြးသြားတတ္တယ္
ျပန္ႏိုးထလာျခင္းဆိုတာလူနာအေပၚမွာမူတည္တာ
မလို႔ကြၽန္ေတာ္တို့ဘက္က....."
"ရၿပီဆက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ခင္ဗ်ားလည္းသြားပါေတာ့"
အတားအဆီးမဲ့က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုခပ္ၾကမ္း
ၾကမ္းပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီးdaddyကိုေရပတ္တိုက္
ေပးရန္ျပင္လိုက္သည္။
ပိန္သြားလိုက္တာ၊ဒါေတြအားလံုးကက်ြန္ေတာ့္
ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္သာdaddyကိုထားမသြားခဲ့ရင္
"ေရွာင္က်န႔္"
"ဟင္ ဘိုင္ေကာဘယ္..ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ဒါငါ့ညီပါေရွာင္က်န႔္ရာ၊အဲ့ဒီ့ေလာက္လည္းအျဖစ္
သည္းမေနနဲ႔"
"၀မ္အန္းအန္းေကာ"
"အင္းအိမ္မွာမနည္းထားခဲ့ရတယ္၊တစ္ငိုတစ္ရယ္ရယ္နဲ့ၾကာရင္သူပါလဲသြားမွာစိုးလို႔"
