Stille winst..

Peek in her life.

Ghizlaine:
Hee, ik ben ghizlaine 19 jaartjes jong!
Ik heb een zusje van 9 jaar en we leven met alleen me moeder, me vader is twee jaar terug overleden... het was met genoegen een natuurlijke dood.
We zijn niet echt rijk ofso maar zitten goed! Mijn moeder werkt niet meer, dus zoek ik werk om het brood op tafel te leggen. Daarover gesproken ik heb EINDELIJK een sollicitatie bij een advocatenbureau yeahhh!! Wat zich al morgen bevind, so ik ben erg zenuwachtig voor het gesprek, but we shall see hehe.

//next day//

8.00:

Okeoke ik sta voor dit huge ass gebouw fuck dit ziet er chique uit zeg, heb pas over een kwartiertje het gesprek... beter te vroeg dan te laat?
Zodra ik binnenloop zit rechts van me het administratie dingetje en als ik zeg dat de meisje me daar zowat aan kijkt alsof ze haar naaldhakken in me wilt douwen... just imagine.

Ik loop nu het kantoor van "Meneer Affrani" binnen en de man hemzelf ziet er zowat als een brombeer uit. M'n laatste beetje hoop zakt zowat in me schoenen. "Mevrouw Jeradi, ga toch zitten" 'goedemiddag meneer, uhm dit was me een genoegen' oké hij klinkt aardiger dan de man hem zelf eruit ziet. "Hoezo ben jij zo geschikt voor deze baan?" Net wanneer ik wil antwoorden wordt de deur opengemaakt door z'n assistente. Hij ging gewoon weg en rende vervolgens terug met de woorden "me zoon komt er zo aan om dit over te nemen, de toekomstige overnemer" "is wat je toekomst noemt vader, nog maar een paar weken" hoor ik een zware stem erachter volgen.
De jongeman gaat tegenover me zitten and oh my!!
Hij ziet er prachtig uit met z'n lichtbruine ogen en getrimde baardje, een brede man valt me op... mysterieus. "Uhum ik ben Fawzi Affrani en neem deze gesprek over wat jij een sollicitatie noemt"
'Das mooi' "vertel het eens"
Na een paar vragen wat volgens mijn gevoel niet alle vragen waren kaapte hij het gesprek met de woorden "ach schei uit, snap niet waarom dit voortzetten, ik neem je toch niet aan" en wat kan ik zeggen... I lost it. 'Sorry? Ik verstond je niet zo goed' "hahaha je hebt me wel gehoord" "verdwijn uit me kantoor" en geeft me een dode maar koude blik. Niks was van z'n gezicht af te lezen. 'Helaas helaas dan heb je me blijkbaar niet genoeg overhoord, ik werk niet op commando imbeciel' gooide me benen op het bureau en lachte zelf voldaan, maar het mocht niet van hem zo zijn. Hij grijnsde wat me liet opkijken, de imbeciel liep om de bureau heen, stopte voor me en trok me overeind. Zo hard dat me hoofd kennismaakte met de muur. Dat werd blauw... en het zal nog pijn doen voor even. 'Fucking idioot, heeft je moeder je geen manieren geleerd ofs' hij werd zo rood dat het leek alsof ik stoom uit z'n oren zag komen... zal wel weer. "Je vader heeft anders ook niet zo'n goeie job gedaan" zei hij met ingehouden woede. ik rolde me ogen en liep het gebouw uit... op naar huis.