𝒑𝒓𝒐𝒎𝒊𝒔𝒆 | 𝒎𝒂𝒓𝒊𝒄𝒉𝒂𝒕 [✓]

¬thirteen

Yayınlanma Tarihi:
09.02.2021

***

tw: kendine zarar verme (self harming)

-üzücü bir şarkı açıp okumanız önerilir!-
ben yazarken dinlediğimi yazıyım:
bubble gum / clario

°Yazar°

Marinette telefonunu kapatıp ağlamaya başladı. Alt kattan gelen kavga sesleri yine yükselmeye başlamıştı. Onları duymamak için kulaklığını takıp müzik açtı. Tikki ona bakmakla yetindi çünkü Marinette onu yanına yaklaştırmıyordu. Marinette son kez Tikki'ye baktı. Eli kulağına gitti. Tikki gözlerini kocaman açarak bakıyordu. Marinetre gözlerini kapattı, göz yaşları daha çok akmıştı. Kulağındaki küpelerde bir hamleyle çıkarmıştı. Tikki'nin tam "Marine-" diyişini duymuştu. Duyduğu an daha çok gözleri ıslandı. Küpelerini masasının üstüne koydu ve yorganına iyice sarıldı. Gece boyu uyuyamamıştı.

Ailesi bile onu artık umursamıyordu ki, gece onu kontrol etmeye gelmemişlerdi. Marinette, son bir ayda nasıl hayatı bir cehenneme dönüştü anlamamıştı. Telefonunu yavaş yavaş açtı. Whatsapp'tan ve Instagramdan bir sürü mesaj vardı. Birine açıp bakmaya karar vermişti.

___________________________________________

merliw0: iki yüzlü olmak nasıl bir duygu?
doğru, eminim berbattır. geceleri rahat uyuyamazsın umarım

___________________________________________

Marinette bu mesajı görmemiş gibi yaptı, diğer mesajlara bakmak bile istemiyordu. Sadece daha çok ağlayabilmişti. En kötü taraf ise yanında Kara Kedi yoktu.

***

O gece hiç uyuyamadı. Gerçekten bazen neden böyle olduğunu ve neden onun başına geldiğini sorguluyordu, bütün gece bunu yapmıştı aslında. Saat yaklaşık 4:38 di. Yatağından kalkıp kulaklıklarını çıkardı. Eline bir kağıt aldı ve kalemini alıp bir şeylwr yazmaya başladı. Göz yaşları kağıdı azıcık ıslatıyordu ama bu önemli değildi.

Yazdığı şeyi bitirince kalemi yavaşça bıraktı ve kağıdı dörde katladı. Cebine atıp aşağı kata iniyordu, çok sessiz iniyordu ki ailesi uyanmasın. Mutfağa ulaştığında karanlıktı ve kimse yoktu. Tezgahın üstüne yavaşça kağıdı bıraktı ve buzdolabına yöneldi. Buzdolabında bir kısımda ilaçlar vardı. Annesi bu babasıyla olan olaydan dolayı ilaç kullanmaya başlamıştı, antidepresan. Onlardan 5 kutuya yakın alıp odasına çıktı. Yere oturdu, bütün 5 kutuyu da yere sırayla dizip onlara baktı. Bir kutuyu açtı önce, bir tablet çıkardı. Atmadan önce göz yaşları akıyordu ama dayanamamıştı.

Elindeki tableti bıraktı ve sadece telefonunu açtı. Gelen nefret mesajları telefonunu patlatıcak derecede çoktu. Kafasını ellerinin arasına alıp bastırdı. "Aptal Marinette" diyordu. "Aptalsın". O sinirle olsa gerek aldığı tableti alıp ağzına attı, tablet küçük olduğundan hızlı ve kolay yutmuştu. Başka bir tableti de alıp attı.. Başka birini daha.. Başka biri daha ve başka biri daha.. Marinette farketmeden nerdeyse 5 kutuyu bitirmişti. Artık başı yavaş yavaş dönmüştü. Yavaş yavaş ayağa kalkıp aşağı inmeye çalıştı, önünü görmekte zorlanıyordu ama tek yapmak istediği son kez yazdığı notu okumaktı. Mutfağa ulaştığında tam tezgaha dokuncakken, gözleri karardı ve yere düştü, ellerinin üstüne. Artık göremiyordu ve hareket etmiyordu. Artık hiçbir şey hissetmiyordu. Vücudu yavaş yavaş titremeye ve ağzından köpükler çıkmaya başlamıştı. Elleri kendisini daha tutamayıp kendisini yere bıraktı. Artık bilinci gitmişti. Huzurlu bir şekilde yerde uzanıyordu.

***

Mutfağı yavaş yavaş güneş ışığı kaplarken Marinette artık titremiyordu ve hareket etmiyordu. Marinette sözünü tutamamıştı. Kara Kedi'ye verdiği sözü tutamamıştı.

"S-söz veriyorum, Kara Kedi. Seni asla yalnız bırakmayacağım. Söz veriyorum"

***

Evet bundan sonraki bölüm tahmin edebilceğiniz gibi final. Umarım kitabı beğenmişsinizdir, üzücü bir sonla biticeğini söylemiştim. Diğer kitaba göre daha depresif olduğu kesin ve Marinette'in intihar etmesini yaklaşık 3-4. bölümlerde kesinleştirmiştim yani o yüzden artık nası barıştırırım bilmiyordum ve açıkçasj ben üzücü kitap yazmaktan zevk alıyorum. Her neyse burda olan hiçbir şeyi lütfen denemeyin, intihar hiçbir zaman çözüm değildir hayatınızı vermeye değmez :( her neyse teşekkürler okuduğunuz için!