Akıl Hastanesine Yolculuk

Yeni Fikirler

İyi dostluklar edinin yeri geldiğinde  sizin  için  her şeyi  yapabilecek, dostluklar edinin yeri  geldiği  zaman size aile olacak
Kardeşler edinin  beraber ağlayabilecek...

Elimdeki isim listesini bırakıp  yönümü Hare'ye döndüm:

"Buldum Hare  Asım Sönmez'le yapacağız  bizimkinin arasını"

Elindeki  kahve fincanını koltuğun   yanındaki  sehpanın üzerine  koydu, ayaklarını    altında  toplayıp   düşünceli bir şekilde  bana baktı:

"Lina bildiğim  kadarı  ile o adam çok  cimriymiş  hemde kadınlara karşı  saygısız. Şimdi  o Ayliz'e değer  verip adam gibi sevmezse bize ne onun enişteliğinden , hem iyi arkadaşlar olarak, gönlü  ve  eli bol bir enişte  adayı bulmamız  gerekiyor. Bizimkinin ilişki  konusunda deneyimlerine değinmek bile istemiyorum ."

Hare'nin söylediklerini aklımda  tartarken  elimdeki boş ayran bardağı  ile mutfağa  yöneldim, üzerimedeki çeketi  mutfak sandalyesine  koyup  eşorfmanımın belini düzelttim.  Buz dolabının kapağını  açıp  en üstteki  ayran şişesini elime aldım dolabın kapağını  kapattım.    Tekrar salona  gidip kendimi  L şeklindeki  koltuğa  bırakıp  yayvan bir şekilde  oturdum.

" Doğru  söylüyorsun Hare. Bize onu sevecek biri lazım  her ne olursa olsun yanında  olabilecek  biri."

  "O değilde  Ayliz'i ne yapacağız  biz.  Müsade  etmez biliyorsun.
Hayatına  karşımamıza ve sürekli  ilişkilerine müdahale  etmemize sinir oluyor."

"Ayliz'i düşünmeyi  bırak  sen ve ona uygun  enişte adayı  bulmaya  bak  Hare ."

  Evin kapısı  açılınca  ikimizde konuşmamıza bir son verdik. Oturuşumu düzelttim.

"Hoş geldin  Ayliz  davayı  alabildin mi?"

"Evet aldım. Biliyorsun elimden hiç bir  şey kaçmaz tabi , Hare'nin de yardımları  oldu. Teşekkür ederim savcı  hanım  "

İkisine tebessüm ederek  oturduğum  yerden kalktım.

" Ne içersin Ayliz ? "

"Ben bir şey  almayayım Lina,  zaten üzerimi değiştirip büroya geçeceğim"

"Peki kanka akşam  bu olayı  kutluyoruz o zaman, bildiğim  şık  bir restoranttan yer ayırtıyorum bize."

Hare ve Ayliz düşünceli  gözle bana baktı. Sonra ikiside gülmeye başladı.
İlk  kendine  gelen  ve konuşan Ayliz olmuştun.

" Sana bizim kıyafetlerden giy diyeceğiz  ama  giymiyorsun zaten.  O değilde  orayada eşorfmanla gitmeyi düşünmüyorsun değil mi ? Tamam kendini böyle  rahat hissediyorsun ama en son  üniversiteye  böyle  gittin. Lina akademisyensin sen, ve öğrencilerinin karşısında bu kadar rahat takılman doğru  mu sence ?"

"Ya Ayliz  cidden  senin şu kuralcı, hanım  hanımcık  tablonda yer edinemeyeceğim. Birincisi ben asla etekmiş ,  elbiseymiş giyemem. İkincisi pantolon, eşorfman  ve şortlarımla mutluyum. Hem istediğim  şekilde  giderim, benim giyinme şeklim tartışmaya kapalı  bir konu," dedim.

Hare bir bana bir Ayliz'e baktı:

"Ayliz kime ne anlatıyorsun sen ?
Geçenler de  Selim abisinin düğünü  için  o kadar giydirdin makyaj yaptın  sonuç  bir eşorfmanla sweatshirt giyip gelmişti. O kadar da emek vermiştin. Seni  gibi  salon hanımefendisini  dahi delirtmişti."

" Ay evet o günü  hatırlamak bile istemiyorum ben.  Kız , sen birde İngilzice akademisyenisin, Rusça ve İtalyanca biliyorsun ama seni tanımasaydım hiç  birine inanmazdım."