SEV KARDEŞİM

Benim adım umut!

Yalnızlıkla birlikte umutsuzluk kıyısında yürüyoruz, mutluluğa doğru
Önümüzde bitmek bilmeyen bir yol
Rüzgarin sert bir o kadarda eşsiz esintisiyle birlikte
Arada kendini belli etmek istercesine ağır ağır üzerimize süzülen yağmur damlarıyla düştük yollara
İlk önce acı sardı etrafımızı olağan gücüyle sıktı bırakmak istemezcesine
Adım atamaz olduk.
Durduk yerimizde sadece geriye adım atmamiza izin veriyordu
Kapana kısılmıştık sanki zaman akti geçti ne saatlar bakti ardından ne dakikalar
Sonra bir ses duyduk . İlk önce yağmurun bize sunduğu bir ses sandık.
Çok geçmeden tekrar duyduk, biz tam gökyüzüne bakarken hemde
O zaman yanıldığımızı anladık.
Kulak kesildik sese öyle bir kısık sesti ki bir kaç deyişten sonra anladik ne dediğini
"Devam et !"diyordu ses
Aynı şeyi tekrar edip duruyordu
Bir yanımız pes et derken tekrar etti aynı ses "devam et! "bu sefer daha yüksek sesle içimizi bir his sardı birden öyle bir histiki
Acı yok oldu birden
Devam ettik bizde yola
çok geçmeden üzüntü sardı bu sefer içimizi az önce yüzümüzde oluşan gülümseme söndü sonra içimizi kötü bir his kapladı. zaman yine bize aktı. Biz ne bir adim atabildik ileri ne de geri dönebildik
Ve yine o ses
"Devam et !" bu sefer direnmedik sese ve üzüntü ile solan yüzümüz tekrar gülümseme kapladı
yola devam ettik neşeyle bu
sefer dalgaların kıyıya vurdukları şarkılar eşlik ediyordu bize epey bir yol katettik ve umutsuzluk kıyısının bitimine doğru bir haykıriş koptu gökyüzünden üzerimize ve ardından içimizi daha öncekilerden daha fazla acı kaplandı. Bu sefer geçip giden kötü anılarımızla sınanıyorduk öyle bir acıkı yerimizde iki büklüm olarak attik kendimizi yere geçmek bilmeyen acı sanki daha artıyordu. Yerimizden kımıldayamaz olmuştuk. Zaman aktı geçti yine takvimlerden aylar yıllar geçti zaman kavramı diye birşey yoktu artik aci hep artiyor ve geçmek bilmiyordu .
Sona yaklaşiyorduk , hissediyorduk damarlarimizda iliklerimize kadar kedimizi salmıştık artık bu bir pes edişti biliyorduk ve yine o ses bu sefer olağanüstü bir güçle bağırıyordu ."DEVAM ET!" Öyle bir bağırıyordu ki yer yerinden oynuyordu çok geçmeden yine o his kapladi içimizi geçen zaman inat kapladı içimizi ayağa kalktık önce sılkelendık ve bu sefer hızlı adımlarla mutluluğa koştuk tekrar ardımızdan bir ses
_BENİM ADIM UMUT BEN BİTTİ DEMEDEN BİTMEZ
ACIDA VAR HAYATTA ÜZÜNTÜ DE KAPLAR YÜREĞİMİZI BİZE DÜŞEN TEK ŞEY GEÇMİŞTEN DERS ALIP ÖNÜMÜZE BAKMAKTIR.
Mutluluk sarsın dört bir yanınızı
Esenle kalın 🍁🍁