Esintiye kapılmak

-EK-10.Bölüm*Yeni bir sayfa*

*ŞARKIYI DEDİĞİM YERDE AÇARSANIZ O ANKİ EĞLENCENİN TADINA DAHA İYİ VARABİLİRSİNİZ:)*

10.BÖLÜM

Orman parkından çıkmıştık,arabayla öylece geziniyorduk ne bir gidecek yerimiz vardı,ne de güvenebileceğimiz birisi.

-Ya,abi nereye gideceğiz ya? dedi Alar sinirle kimseden ses çıkmıyordu.O zaman düşündüm ki her ne kadar babamı bilmesem de seneler önce beni ve annemi bırakıp gittiği ev aklıma geldi ben sıkıntılı bir nefes alınca Ateş bana baktı ve elini,elimin üstüne koydu ve usulca okşadı,ne kadar sevgili olmasakta benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu ama bunu belli etmemek için elimi çektim,yüzünde bir sinir dalgası gezinse de o da belli etmek istemiyormuş gibi başını başka tarafa çevirdi.

-Ne oldu Esin? dedi Gamze

-Aslında benim aklımda gidebileceğimiz bir yer var. dediğimde üçü de bana baktı.

-Neresi? dedi Ateş

-Benim yaşadığım eski ev,babam annemle bizi terk edince oradan taşınmıştık ama ne sattık,ne de kullandık boş,şehir merkezine de yakın ama kimse bilmez orayı gidebiliriz. dediğimde kendimi kötü hissettim nasıl olsa orası babamın beni terk ettiği evdi.

-Esin oraya gitmek zorunda değiliz,senin mutlu olman benim için daha önemli,bu arabada yatarım sen mutlu olursan ama oraya gidince eski anıların aklına gelir ve ağlarsan orada bir dakika bile bulundurmam seni. Ateş'in söyledikleri kalbimin erimesine büyük bir sebepti,ona hayranlıkla baktım,ilk kez biri beni böyle düşünüyordu içtenlikle ona güldüm.

-Hayır,yanımda sen,Alar ve Gamze olunca ben asla ağlamam,anca mutluluktan falan ağlarım heralde...Alar şehir merkezine sür ben sana yolu tarif edeceğim.dediğimde Alar arabayı tekrar çalıştırdı Ateş bana bakıyordu sanırım onun duygularına karşılık verdiğim için şaşırmıştı.Gözlerimi yola diktim,camı açıp rüzgarın esintisini yüzümde hissettiğimde burnuma Ateş'in parfümünün kokusu geldi başıma ona doğru çevirdiğimde kolunu arabanın başlığına dayamış omzumun hizasından beni seyrediyordu.Gözlerine baktığımda ortamın yoğunlaştığını hissettim kesinlikle Ateş benim kalbimin ayarlarıyla oynuyordu,kendimi kaptırmama çok az bir zaman kalmıştı ki Gamze'nin sesi ortamın yoğunluğunu alıp götürdü.

-Ya,bakın az bir mesafe kaldı eve,burada gördüğünüz gibi iki sap görüyorsunuz,aile var canım! dediğinde Gamze'ye gözlerimi fal taşı gibi açıp baktım.

-Gamze,sana bir hatırlatmada bulunacağım;

-Biz Ateş ile sevgili değiliz! dediğimde arabada Alar'ın kahkahası yankılandı,Gamze de bana sınar gibi baktı ve parmağını ''bir dakika'' misali kaldırdı çantasını karıştırdıktan sonra bir şey çıkardı ah,evet bir külah.Külahı göstererek;

-Buyur külahıma anlat! dedi benim dışımda araba da bulunan herkes gülüyordu.Akıllarda bir soru var o külahın Gamze'nin çantasında ne işi var?

-Gamze,hadi onu bunu geçtim de çantanda neden külah var.dedi Ateş aklımı okumuş gibi.

-Senelerdir bu espriyi yapmak için bekliyorum,bu yüzden de her gün çantamda taşırım külahımı.dediğinde bu kızın beyninden istediğimi fark ettim gülüp geçtiğimde Allah'tan Ateş ve benim mevzu unutulmuştu.Yolun geri kalanında Ateş'in gözleri beni izliyordu ama ben hiç görmüyormuş gibi yapıyordum,Gamze benimle dalga geçiyordu,Alar da esneyerek arabayı sürüyordu.En sonunda tanıdığım o caddeye geldik.Babamın beni ve annemi terk edip gittiği eve... Arabadan yavaşça indim ve evin karşısına geçtim,yanıma Ateş,Gamze ve Alar'da geldiğinde dördümüz de o eve bakıyorduk.Hala eskisi gibiydi dış boyası sanki yeni yapılmış gibiydi eve doğru yürüdüm ve çiçek saksısından evin anahtarını aldım.