"Sen gittin ve giderken her şeye rağmen kalbimin bir odasında yaşatabildiğim ;küçük bahçesine açelyalar diken kız çoçuğunu ve açelyalarını öldürdün .Kız çocuğundan kendini,açelyalardangüneşlerini çaldın.Ve ben de kız çoçuğundan sonra kalbimin sesini kaybettim Sevgilim, mutlu musun şaheserinle?
Seni bilmem ama ben kaburgalarım arasından ,düğüm gibi düzensiz fışkıran kasımpatı dallarını hissedebiliyorum Sevgilim.Kökleri ,kalbimden şu aciz bedenime bedensel bir hayat sunsun diye kan taşıyan can damarlarımdan besleniyorlar.Her geçen gün tek tek kurutuyorlardamarlarımı, ağır sanrılarla sonum için tüketiyorlar beni yavaş yavaş ,senle sözleşmiş gibiler Sevgilim...
Kalbime ilmek ilmek batan köklerin etrafı, kapatılmayı bekleyen açık ve ağır ağır kanamaya devam eden yaralar ile dolu ;canım çok acıyor ama en acısı da ne biliyor musun Sevgilim? Hiçbir zaman asıl yarayı oluşturan sahipleri tarafından kapatılmış bir yara izleri bile olmayacağı gerçeği ...
~ELF
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
