𝐔𝐘𝐔𝐌𝐒𝐔𝐙 |
❝Ve Jɑmes Potter, Adeliɑ Snɑpe'e bɑkɑrken gözlerinin pɑrlɑdığındɑn hɑbersizdi.❞
Adelia Snape'in tek istediği şey ailesinden gelecek ufacık sevgiydi. O, sevgiden yoksun büyümüş bir cadıydı ancak bu yine de sevgiyi öğrenmesine engel...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
☁️
Marie tepkisini ölçmek için arkadaşına bakıyordu. Aslında söylemeyecekti ancak bunu bilmeye hakkı vardı. Hayranı olduğu ve deli gibi merak ettiği kişinin kendisine yıllardır çöp gibi davranan abisi olduğunu bilmeliydi.
Adelia ise öylece masaya bakıyordu. Şaşkınlığını atamamıştı. Melez prens abisi miydi? Şu an avuçları arasında duran kitabın sahibi Severus muydu?
Gözlerini masadan çekip karşıda Lexa ile konuşan abisine çevirdi. Sıkıntılı bir hali vardı. Gözlerini etrafta dolaştırıyordu.
Bir anlığına göz göze geldiklerinde bu sefer bakışlarını kaçırmadı Adelia. Severus bakışlarını ondan kaçırana kadar bakmayı sürdürdü. Severus'un yanındaki Lexa ne olduğunu anlamamış olacak ki gözlerini Severus ve Adelia arasında gezdiriyordu.
"Ne yapacaksın?" Adelia, arkadaşının sorusuyla ona baktı. Ne yapabilirdi ki? Kitabını geri verecekti ve hiçbir şey olmamış gibi davranacaktı.
Olması gereken buydu. Ancak kitabı öylece abisinin yanına gidip veremezdi. Bunu yapmak ve abisiyle yüzleşmek istemiyordu.
Genç kız Lexa'nın ayaklandığını görünce hızla kalktı ve Marie'nin seslenişini duymamazlıktan gelerek Lexa'nın peşinden ortak salondan çıktı.
"Lexa!" Lexa durup kendisine döndüğünde yanına yaklaştı ve elindeki kitabı onu uzattı.
"Bunu bana neden veriyorsun Adelia?"
"Severus'a vermen için. Ben veremem biliyorsun."
"Ah, demek kitabı sen buldun. Günlerdir başımızın etini yiyordu."
Kitabı Adelia'dan alarak gülümsedi. "Gidip ona vereyim de daha fazla Selene'e yakınmasın. En son Sev'e lanet atacak bir hali vardı."
